CHAPTER4
Nag mamasid ako sa loob nang buong kwarto baka bigla na naman syang sumulpot sa kung saan. Nagising ako kanina na punong puno nang kahihiyan. Paano ba naman yung nangyari kagabi hindi ko maka limutan. Mabuti na lang at pag gising mo kanina may damit na ako.
Alam kong hindi yun panaginip dahil hindi naman ako lasing para ndi maalala yun. Lahat nang nangyari kagabi ay totoo at ako ang may kasalanan.
Malakas pa din ang ulan. Walang tigil pa din ang hangin. Tumingin ako sa bintana mula dito makikita na wala pa ding ilaw. Kung meron edi sana maliwanag na sa kwarto ko.
"Gising kana pala."
"Ay kabayo." Nagulat na naman ako sa kanya. Oh my ghod. Ito na talaga. Kahihiyan is in my face.
"Hmm. Kamusta ang tulog mo masarap ba?" Nang aasar ang ngiti nito. Wala na naman itong pang itaas.
"Shut up." Inis na sagot ko.
"Oh. Parang kagabi lang nang aasar ka ah."
"You took advantage of me."
"Ow. Tinanong kita kung alam mo ba ang pweding kalabasan nito. Pero sabi mo your wise enough." Napa pikit nalang ako. Sinabi ko nga yun I hate this.
"Oum na. Well atleast I'm still virgin."
"Yeah. I'm gonna wait for that." Naka ngisi ito na parang tanga.
"At sino nag sabi na sayo ko ito ibibigay?"
"Yes you are baby. Cause from now on you gave me a permission para pasukin ang tahimik mong buhay." Lumapit ito sakin ang hinila ako palapit sa kanya.
"As if naman na papayag ako." Giit ko.
"Yes i can ask your father permission too." Sabi nito napa kunot ang nuo ko.
"No your not."
"Yes i am. Ngayon pa na nalaman ko kung gaano ka kasarap." Para akong natuod sa sinabi nya at lahat nang dugo ko ay umakyat na naman sa muka ko.
"Manyakis ka!" Akmang hahampasin ko ito pero nahawakan kaagad nito ang kamay ko.
"Don't so harsh. You entered my life first." Sabi nito. The heck. "Kumain kana. Baka nagugutom kana kasi naubusan ka nang energy kagabi." Umirap na lang ako sa kawalan. I'm so dead.
I'm about to go somewhere in this boring house when i notice something. Sa ilalim nang sofa ay may isang maliit na parang attached case. Kinuha at binuksan ko yun nagulat ako kasi may laman yung baril.
Bakit meron syang ganito. Is he ang murderer. Oh my ghod. Bigla ako kinabahan nang bigla syang pumasok. Napatingin ako sa kanya.
"Bakit ka may baril?" Takang tanong ko. Pero deep inside kabado na ako.
"Oh. Sorry ndi mo ba alam?" Tanong nito chaka kinuha ang baril sa harap ko. Alam na ano? Mamatay tao sya?
"Alam na ano?"
"Na police ako?" Bigla akong napanatag sa sinabi nya.
"H-hindi ko alam. Akala ko mamamatay tao kana kaya may baril ka." Sabi ko saka tumayo at umupo sa sofa.
"Bakit natatakot ka na kasi nakikipag landian ka sa isang mamatay tao?" Tumaas ang isa kung kilay. Bakit nga ba subra akong kinabahan.
"Hell no. Hindi ako nakikipag landian sayo kuya Gab."
"Oh really? Okay."
"Police ka pala?" Tanong ko nalang sa sarili ko.
"Yup. Why."
