Adopted by One Direction

Proloog

"Mama! Papa!" roep ik. Geen antwoord. Ik zit op mijn kamer. De deur zit op slot. Mijn vader heeft mij hier opgesloten. Het zou 'gevaarlijk' zijn daarbuiten. Ik zit hier nu al een dag en ik heb honger. Ik krijg vast straf maar wat boeit het mij? Eten gaat voor... Ik begin aan het slot te prutsen met een speldje zoals ze in films doen. "Ga toch open" zeg ik  geïrriteerd tegen de deur. Na een aantal minuten prutsen is de deur open. Ik loop vrolijk naar beneden. "Mama, ik heb honger!" roep ik door het huis heen. Alweer geen antwoord. Het is akelig stil. " Dit is niet meer leuk!" roep ik nu toch wel bang. Ik loop naar de keuken, dan maak ik zelf wel wat. Als ik de keuken in loop tref ik iets aan wat niemand ooit wilt meemaken, wat je nooit wilt zien, iets dat je blijft achtervolgen. Mijn ouders... Dood. Niet zomaar dood met hun ogen gesloten en een vredige uitdrukking op hun gezicht. Nee, Dood als in paarse afdrukken rond hun nek, nergens iets meer de zien van hun huid, alleen maar de vloeibare rode kleurstof die men bloed noemt. Hier en daar gaten die veroorzaakt zijn door kogels. Ook rondom hun ligt bloed. Eigenlijk is de keuken nu een groot bloedbad. Gillend ren ik de keuken uit, naar de voordeur en de straat op. Eenmaal buiten besef ik het pas. Mijn ouders zijn er niet meer, ze zijn weg. Ik begin te snikken en duik in elkaar op het voetpad. Dit is teveel voor mij. En daarna gaat het licht uit.

Hey allemaal! Dit is mijn eerste boek op Wattpad en ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden. Het is nu misschien heel kort maar ja... Het is een proloog. De volgende hoofdstukken worden langer (en beter). Ik ga zo vaak mogelijk proberen updaten en omdat het voor mij nu vakantie is zou het kunnen dat er elke dag een deel online komt of toch ik ga proberen elke dag een deel te plaatsen.