Ronde twee

16

POV DAMON:

Ik stond daar, terwijl Raven wegstormde, met een opgekropte frustratie die ik nauwelijks in toom kon houden. Ze was altijd zo. Onbereikbaar, onverzettelijk. Maar wat me het meest irriteerde was dat ze me gelijk had. Ik wist niet alles van haar, en misschien zou ik het ook nooit weten, maar dat betekende niet dat ik haar kon laten doen wat ze wilde. Ze kon niet gewoon alles kapot maken en denken dat het geen gevolgen had.

"Ze is niet makkelijk," zei Levi, die me vanuit de deuropening van het schoolgebouw aankeek, zijn handen in zijn zakken. "Maar je krijgt haar niet zo snel klein."

Ik keek hem niet aan, mijn blik nog steeds gericht op de plek waar Raven verdwenen was. "Dat weet ik. En ik wil niet dat ze zo blijft. Ze is zo vol haat, zo vol zelfdestructie... dat kan niet doorgaan."

"Dus wat ga je doen?" vroeg Levi, zijn stem grijnzend.

Mijn vingers knepen zich samen tot vuisten, mijn gedachten begonnen sneller te werken. Er was altijd een manier om mensen uit hun schulp te lokken. En Raven was geen uitzondering.

"Ik ga haar uit haar tent lokken," zei ik, mijn stem kalm maar met een onderliggende vastberadenheid.

Levi's glimlach werd breder. "Oh, dit wordt interessant."

"Ik ga haar pushen," vervolgde ik, mijn stem grimmig. "Kijken hoeveel ze nog kan controleren voordat ze zich helemaal overgeeft aan haar woede. Ik wil dat ze haar maskers laat vallen. Als ik haar kan krijgen om uit haar rol van 'stoere meid' te stappen, dan komt ze vanzelf op de plek waar ik haar wil hebben."

"En hoe wil je dat doen?" vroeg Levi, nieuwsgierig, terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok.

"Het begint met haar zelfvertrouwen," zei ik, mijn blik nog steeds vastberaden. "Ze denkt dat ze alles alleen kan doen, dat ze sterker is dan iedereen, dat niemand haar kan breken. Dus wat ik ga doen, is haar in de ogen kijken en haar alles afnemen. Haar trots. Haar zelfcontrole. En als ze uit de tent komt, ben ik er klaar voor."

Levi knikte instemmend. "Dus, je gaat haar uitdagen op elke mogelijke manier. Zorgen dat ze zich zwakker voelt, zodat ze de controle verliest."

"Precies," antwoordde ik met een korte glimlach die niet veel goeds beloofde. "Ik ga haar ergens in de hoek duwen waar ze niet anders kan dan haar boosheid naar buiten gooien. Ik wil zien hoeveel ze echt heeft, en waar haar grenzen liggen."

"Dit gaat leuk worden," zei Levi, zijn ogen glinsterend van amusement.

En zo begon het plan. Ik zou Raven langzaam naar die rand duwen, zorgen dat haar zelfcontrole langzaam begon te slippen. Het was niet alleen een kwestie van haar uit de tent lokken, het was de kunst van manipulatie. Elk klein beetje dat ze me zou laten zien, zou ik gebruiken.

De rest van de groep zou me helpen. Levi zou haar in de gaten houden tijdens de lessen, Lucas zou haar gedrag analyseren en Matt zou haar irriteren tijdens de pauzes. Alles zou bijdragen aan haar uiteindelijke uitbarsting.

Ik was er klaar voor. Raven dacht dat ze me kon afschrikken door te doen alsof ze onaantastbaar was, maar ik zou haar laten zien dat niemand echt onaantastbaar is. Zelfs zij niet.