Gecenin En Yaşlı Varlıkları Vampirler: LANETLİ AŞK

BÖLÜM 9 : BAŞLANGICA DÖNÜŞ

9-BAŞLANGICA DÖNÜŞ

Hava kararmıştı ve bulundukları bölgedeki sokak lambaları etrafı zar zor aydınlatıyor, soğuk esen rüzgâr nefeslerini kesiyordu.

" Bahsettiğiniz yerin burası olduğundan emin misin?" diye sordu Jasper köşedeki su birikintisinin üstünden atlamaya çalışırken.

" Kadının evi yüz metre ileride olmalı." diye söylendi Brain. Sesi boğuk çıkmıştı.

Adrian elindeki feneri ağaçlıkların arkasına doğru tuttu. Aradıkları küçük ipten yapılmış eski köprü tam karşısındaydı.

" Buradan devam ediyoruz." diye seslendi diğerlerine.

" Köprüyü bulmuşsun."

Brain ve Jasper koşarak köprüye ulaştı ve ardından hızla karşı tarafa geçtiler. Brain'ın gözleri bir ara karanlıkta kayboldu ve geçmiş bütün çıplaklığıyla düşüncelerini doldurdu. Laneti eğer bu gece bozarlarsa bir daha gün ışığını göremeyecekti. Yeniden karanlığın ardına gizlenerek yaşayacaklardı. Bu onun için düşündüğünden daha zordu. Bunu çok iyi biliyordu. Uzun süredir gün ışığında yürüyebilse de geceye hapsolduğu günleri asla unutmamıştı.

" Belki de bunu bir kez daha düşünmeliyiz." dedi Brain kap katı bir ses tonuyla.

" Laneti kaldırmak istemiyor musun?"

" Gece ile aranızda herhangi bir şey olmadı öyle değil mi? Evet, ona değer veriyorsun. Ama belki de zamanla sende başka birisine âşık olursun ve her şey değişir. Tek yapmamız gereken beklemek ve görmek. Eğer işler..."

Adrian sert bir ses tonuyla sözünü kesti. Sonra bakışlarını karşısında dikilen adamın bakışlarına dikti. Eve yaklaşmışlardı. Işıkları yanmıyordu ama bulutların arasından çıkan dolunay evin çatısını aydınlatıyordu.

" Artık insan kanı içemiyorum."

" Bu mümkün değil. Eğer beslenemezsen ölürsün."

" Biliyorum. Beni dinlemelisin Brain. Lanet çoktan gerçekleşti. Dün gece onun yanındaydım ve tek istediğim..." dedi Adrian ve sonra bir süre sessiz kaldı. "Kızın yanındayken tek düşünebildiğim damarlarından süzülen kan. Sophie kasabaya geldiğinde amacı kızı öldürmek değildi. Kızın kanını içtiğimde kendimi durdurabileceğimi biliyordu. Ama tadını asla unutamayacağımı da biliyordu. Artık kendime hâkim olabileceğimi sanmıyorum."

" Bunu bile bile dün gece onun yanına mı gittin?"

Brain öfkesine hâkim olmaya çalıştı. Ama bu düşündüğünden daha zordu ve nedeni de lanetti.

" İçimizden birini kaybetmeden laneti kaldırmalıyız. Burada birbirinizle kavga etmenizin kimseye yararı olmaz." diye söylendi Jasper. Sonra yere bıraktığı sırt çantasını yeniden eline aldı ve yürümeye başladı.

Adrian sessiz olmaları için işaret etti. Ardından bir ağaca tırmanıp hemen ilerideki evin etrafını kontrol etti. Bir terslik vardı ve bunu şimdiden hissedebiliyordu.Görünürde bir şey yoktu.

" Ne oldu?" diye seslendi Jasper.

Adrian bir şey yok dercesine başını iki yana salladı ve en önden yürümeye başladı. Evin önüne geldiklerinde Adrian ve Brain buraya ilk geldikleri günü hatırladı. Buraya geldikleri gecenin ertesi günü ilk kez o zaman gün ışığına çıkabilmişlerdi. Şimdi ise kazanmak için çok şey feda ettikleri bu büyüyü tersine çevirebilmek için buradaydılar.

" Sonunda evi bulabildik." Jasper aceleyle eski evin kapısına yöneldi. Hançeri burada bulabileceklerinden emin bile değildi. Ama yine de düşük de olsa bir ihtimal vardı. Bunu denemek ve arkadaşlarını kurtarmak istiyordu. Hemen arkasından Brain eve girmek için hızla kapının önünde belirdi ve sert bir kayaya çarpmış gibi eşiğe serildi. Bu tavrı istem dışı Adrian'ın kahkaha atmasına neden olmuştu.