Gecenin En Yaşlı Varlıkları Vampirler: LANETLİ AŞK

BÖLÜM 7 : DAVET

7. DAVET

Eve önce Jasper ve Nisa varmıştı. Jasper bu gece yaptıkları için pişmanlık duyuyordu. Ama buna mecburdu. Diğer vampirler onu Nisa'yı öldürmekle tehdit etmişti ve bu riske alabileceği bir seçenek değildi. Bunu Nisa'yı yatağına bıraktıktan sonra Brain ve Gece'ye de anlatmıştı. Gece arkadaşını koruduğu için Jasper'a teşekkür etti. Ama yine de ona kızgındı. Salonu yanan şöminenin ışığı aydınlatıyordu. Şimdi hiç kimse konuşmuyor, sadece düşünüyordu. Az sonra açılan dış kapıdan içeri Adrian girdi. Kaşlarını kaldırdı ve Jasper'a doğru baktı. Oldukça öfkeli görünüyordu ve nefes nefese kalmıştı. Ani bir refleksle Jasper'ın üzerine atılmak için hamle yaptı. Ama başarısız olmuştu. Brain söylenerek onu durdurdu ve sakinleşmesi için uyardı. Şimdi boş salonda sadece tartışma sesleri yükseliyordu. Gece en azından Burçin evde olmadığı için memnundu. Yoksa bu durumu ona nasıl açıklayacağını bilmiyordu. İçini çekerek bakışlarını yanan ateşe devirdi.

" Bu gece senin yüzünden ölebilirlerdi?" diye atıldı Adrian yüksek sesle. Oldukça sinirli görünüyordu ve kaşlarını çatmış karşısında bir şeyler anlatmaya çalışan Jasper'ı dinliyordu.

" Bana onlara zarar vermeyeceklerine dair söz verdiler. Onlara güvenilmeyeceğini en başından beri bilmem gerekiyordu. Ama..." dedi Jasper ve sonra sustu. Bakışlarını merdivenin başında duran kıza dikmişti.

" Burada neler oluyor?" diye atıldı Nisa şaşkın bir ses tonuyla. Bu gece olanları kesik kesik görüntüler halinde hatırlamaya çalışıyordu. Jasper onları eski bir mezarlığa götürmüştü ve Gece'yi hiç tanımadığı bir adama emanet etmişti.

" Nisa her şeyi açıklayacağım. Lütfen bana izin ver. Bütün bunlardan seni korumak için bahsetmedim." diye atıldı Gece. Devam etmek ve her şeyi arkadaşına anlatmak istiyordu. Ama Adrian onu durdurmuştu. Gözleriyle konuşuyordu ve Gece'ye sessiz kalmasını söylemişti. Şimdi Brain merdivenin başında duran Nisa'nın yanına doğru yürüdü ve tam önünde durdu.

" Ne hatırlıyorsun?" diye sordu Brain oldukça donuk bir ses tonuyla. Ses sanki ona ait değilmiş gibi çıkmıştı.

" Sadece Jasper'ın bizi eski bir mezarlığa götürdüğünü hatırlıyorum. Sonra. Sonra Gece'yi daha önce hiç görmediğim adamlara teslim etti. Yüzleri soluktu ve beni tutan adam bir kaya gibi sertti. Geri kalan her şey çok karışıktı. Bayılmış olmalıyım." dedi Nisa ve yavaşça merdivenlerden aşağı inip köşedeki kanepenin üzerine oturdu.

Gece derin bir nefes aldı ve arkadaşına sıkıca sarıldı. Nisa'nın olan biten hiçbir şeyden haberi yoktu. Sadece çok kötü bir gün geçirmişti ve oldukça yorgundu. Gece konuşmak için hazırlandığında Brain onu durdurdu. Sonra Jasper'a doğru anlamlı bir bakış attı. Korkunçtu. Ama o haliyle bile Brain oldukça çekiciydi.

Jasper Nisa'yı oturduğu yerden kaldırdı ve dinlenmesi için ona odasına kadar eşlik etti. Şimdi Adrian camdan yağan karı seyrediyordu. Gece ve Brain ise kanepenin köşesine uzanmış sessizce konuşuyorlardı. Adrian buna aldırmamaya çalıştı. Hissettiği duygular gerçek değildi. Bunu biliyordu. Tek bilmediği şey ise Brain ve Gece'nin yan yana olmasından neden rahatsız olduğuydu. Bu durum onu düşündüğünden daha çok üzüyordu.

" Sophie muhtemelen Gece'yi öldürmek için seni kullanacaktır. Yoksa şimdiye kadar çoktan istediğini almış olurdu. Ama böylesi onun için daha eğlenceli." dedi Brain fısıltıya yakın bir ses tonuyla.

Adrian bakışlarını camdan yansıyan Brain'ın yüzüne odakladı. Sonra alaycı bir tavırla gülümsedi. " Merak etme. Onu kendi oyununda alt edeceğiz. Bu sefer o kazanmayacak."

" Peki, bunu nasıl başaracağız? Çünkü en son hatırladığım kadarıyla o bizden daha güçlü ve üstelik özel güçleri de var. İstediği kişiyi her şeyi yapmaya zorlayabiliyor." dedi Brain ve Gece'nin başının boşluğa düşmesine izin vermeyerek kızın başını elindeki yastıkla destekledi. Sonra ayağa kalktı. Şimdi o da Adrian gibi sessiz sokağı seyrediyordu.