Kalbim Buldu Seni +18

30.Bölüm

Defne : arkadaşlar napıyorsunuz

Sinem : iyiyiz canım senin iki küçük afacanlara hediye aldık onları verelim dedik bide tanışalım istedik onlarla biraz habersiz oldu ama musaitsin dimi

Defne : yani tabi iyi yapmışsınız da aniden olunca şaşırdım tabi

Adem : eğer müsait değilsen hediyeleri kapıdan verelim direk gidelim ani de oldu zaten sanada kal geldi kapıda baksana

Dedi hep birlikte gülümsedik

İçeriden ateşin sesi geldi koridordan bize doğru geliyordu sanırım

Ateş: çocuklar bekleyin geliyorum annenize bakmam lazım kim kapıda alıkoyuyor diye

Ateş: kim geldi güzelim gelmedin içeri

Dediğinde karşılıklı bakışlar ve şaşırmalar sürdü

Adem-sinem : Abi ne işin var burda

İkisi aynı anda konuştu bizim durumları bilmediklerin den umarım şok geçirmezler di

Ateş : yurttan sesler karosu gibi ne bağırıyorsunuz geçin içeriye

İkisi içeri girdiğinde salonu tarif ettim onlara ateşi çekiştirip mutfağa sokmuştum

Defne: Ne yapacağız şimdi

Ateş: gerçekler ortaya çıkacak güzelim ben baştan dedim senden bir adım öteye gitmem, uzak durmam bu soluğum varya daima ensende olacak her sağına baktığında beni göreceksin bende solumda seni görecem

Diyip beni kendine çekti duvara yasladı boynuma  başını gömüp öpmeye başladı sertliğini bana dayadı

Ateş: o kaçtığın Evlilik varya güzelim çok yakında olacak ve sen benden kaç haftadır ayrı kalmanın uzak durmanın cezasını çok acı şekilde ödüyeceksin sabrediyorum düğüne kadar sen istiyene kadar

Benden uzaklaşarak

Ateş: hadi içeriye geçelim benim ufaklık şimdiden kafasında bin senaryo yazmıştır yada sülaleye yaymıştır

Beni o halde bırakıp içeri geçti elimi kalbime koydum bendeki etkisi çok fazlaydı ve farkındaydı kadınlığımdaki etkisi özellikle kullanmasını biliyordu

tezgaha doğru gittim çeşmeyi açtığımda elimle yüzüme su vurdum bı kere kendime geldiğimde içeriye sinem ve ademe çay götürdüm

İkisine uzattığımda çayları aldılar yerime oturdum

ikizler ve Aden bana doğru geldiler onlarla beraber yere oturdum oyuncaklarını gösterirken amca ve teyze ziyarete geldiler diye konuşuyordum onlarla

İkisi şaşkın şekilde olayları anlamaya çalışıyorlardi Adem daha fazla dayanamadı sessiz kalmaya

Adem : siz nerden tanışıyorsunuz abimle defne

Diye sorduğunda yalan söylemek istemedim gerçekleride demek istemedim arafta kaldım ben konuşmayınca ateş sözü devraldı kendinden emin şekilde

Ateş: çocuklarımın annesi oluyor

Gerçekleri birden söylediğinde şok etkisi yarattı herkeste

Adem: Abi ne saçmalıyorsun aden'i kaç kişi doğurabilir

Sinem : Hayatım çoğul eki kullandı abin zaten bence bahsettiği Aden değildi

Sinem olayı kavramıştı biraz hamilelikte zekası artmıştı arkadaşımın , ikizlerimin de babasına olan aşırı derecede benzerliği ile de tablo tamamlanıyordu

Adem : Defne ile önceden nerden tanıştınız da bu iki çocuk abimin mi yanı sen evliyiken Zeynep'i mi aldatıyor'dun  bide neden evliliğin mutsuz olduğunu düşünüp duruyorduk ne eksik niye sevmiyor abim diye öğrenmiş olduk

Adem'in Dedikleri yaralamıştı beni ve çok yanlış yerden düşünmeye başlamıştı

Ateş: hiçbir şey bilmiyorsun saçma sapan konuşma zeynepten önceydi bizim ilişkimiz

Adem : ne demek önce ya kaç yıldır tanıyorsunuz birbirinizi zaten

Ateş: o sesinin ayarını kontrol et başlattırma bana , sana hesapmı verecem ben sordun söyledik olayları bilmeden saç sapan yerden çıkarım yapıp durma

Adem : tamam baştan anlatın o zaman dinliyelim bizde

Sinem : Abinin üstüne çok gidiyorsun anlatılamayan şeyler olmuş demekki ya da aralarında daha tam çözülemeyen sebebler var daha anlayışlı olmalıyız hem baksana ikizlere Abine o kadar benziyor ki kör olmak lazım bu kadar benzerliğe rağmen babası olmamasına şaşırmalı  annenler çok sevinecek iki torun daha katıldı aileye

Sinemin anlayışlı olmasına o kadar ihtiyacım vardı ki

bu böyle olacaktı hep ateşin ailesinin beni bilmelerin den sonra içten içe Adem'in metres sıfatında , ikinci kadın düşüncesi onlarda da olacaktı maalesef
Düşünceler yüzünden morelimin daha da kötü olması ateşi sinirlendirmişti çünkü elimi öyle bir sıkı tutuyordu ki karşısındaki kardeşi de olsa sinirden gözü dönmüştü

Ateş:  Sakinleş yoksa bu işin sonu kötü bitecek adem yerini bil artık, Defne ile sevgiliydik ben yapmamam gereken bir hata yaptım aldattım Zeynep ile zeynepte hamile olunca ortada bırakmak istemedim çocukla onunla evlendim bizim aramızda hiçbir zaman gerçek karı koca ilişkisi olmadı çocuktan hariç Defne ise o olaydan sonra benimle irtibatı kesti ben umudumu kaybettim , kendimde onun yüzüne bakacak yüzü bulamadım , benim her defnenin kapısına gelişime daha da üzülüyordu defne , bir yerden sonra varsın bensiz mutlu olsun olmasını istedim ama ben kendimi koca bir mutsuzlukta buldum kendim ettim kendim buldum dedim hep isyanım kendimeydi  o ise hamileymiş ve benden bunu gizlemiş zeyneple bebek için evlendiğimi bile bile bana bende senden hamileyim bile demeden çıktı gitti benden şuan ise kaybettiğim hayatımı toparlamaya çalışıyorum  o yüzden Defne'yi aklındaki kötü sıfatlardan çıkar ve ikizleri Defne ailemin öğrenmesini henüz istemedi benden emin değil daha çünkü eminim bana güvenmiyor yine hayatımın merkezinden alıp dışına çıkartacagım gibi düşünüyor hata yapıp yapmayacağımdan emin değil o yüzden kimseye söylemeyin ikiniz de

Benim içimdeki yaraları görüyor ve anlıyordu korktuğumu biliyordu bu durum yüklerimin bir kısmını hafifletti

Adem ise duyduklarını sindirdikten sonra özür diledi çıkışlarından dolayı sinem ise ona gelip durumu anlatmadigima bozulduğunu söyledi bundan sonra yardımcı olacağını söylemişti

İkizlerle tanışmalarını izledim Aden ise ikide bir amcasına gidiyordu sinemi kıskanıyordu azıcık

Çocukların uyku vakti gelmiş geçmişti huzursuzluk başlamıştı çoktan hepsini yatırıp içeri girdiğimde

Ateş hararetli şekilde ademi köşeye çekmiş konuşuyordu sinem ise telefonla uğraşıyordu

Ateşe doğru yürüdüm koluna dokundum sakinleşmesine ihtiyacı vardı

Defne : çocukları yatırdım tartışmayı bitirseniz artık

Adem : aramızda sorun yok kusura bakma aniden gelmemiz hataydı tabi de gelmesek iki yigenim olduğunu da bilmeyecektik bu durum daha ne kadar sürecek bilmiyorum ama onu bizden esirgemeye hakkın yok ailem bilmeli  çocuklar büyüyor zaman hızlı geçiyor defne maalesef çocuklar bizi tanımadan büyümemeli bu onlara da haksızlık ailesi olmalı en azından biz tarafından siz aranızdaki varsa bir ilişki düzeltin yada yolunuza bakın

Sinemi oturduğu yerden naifce kaldırarak bize bakarak

Adem : Gidelim artık biz misafirin kısası makbuldür

Sinem : konuşalım görüşelim mutlaka defne kapatma kendini bana

Defne : tamamdır canım görüşürüz

Onları ugurladıktan sonra kapıya yaslandım önümdeki yol zordu yıpratıcıydı ne yapacağımı bilememek daha da kötüydü maalesef
Ateşin bana seslenmesiyle yaslandigim kapıdan içeri doğru yürüdüm

BEĞENİ OYLARINIZI VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM ❤️ 🔥

GÖRÜŞLERİNİZİ BANA YAZIN LÜTFEN

🔥❤️❤️