Uzun zamandır bu kadar düşünmemiştim. Gece yarısı geçti, saat 1 oldu, 2, 3...
Koltukta uzandım, tavana baktım ve bir damla gözyaşı bile dökmeden öylece şimdiye kadar neler yaptığımı, neler hissettiğimi, yanlışlarımı ve doğrularımı, beni mutlu eden ve üzen şeyleri düşündüm. Nasıl yaşadığım üzerine kendimle tartıştım.
Hayatımdaki kişilerin bana ve düşüncelerime olan etkisini, onlarda bıraktığım izlenimlerin nasıl olabileceğini düşündüm. Bunu neden yaptım, bilmiyorum ama sanırım günlük tutmuyorken arada böyle yapmak iyi oluyormuş.
Bir anda neden duygusal bir çöküş benzeri bir şey yaşadığımı kendim de anlamadım. Belki de daha önceki zamanlara göre kafamda daha fazla düşünce var. Konuştuğum daha fazla insan olduğu için önemsediğim daha fazla şey oldu bir anda.
Ya da sadece fazla yalnız kaldım ve şimdi de oldukça yakın bir arkadaşa sahip olmak garip geliyor.
Kendimi uzun zamandır ailem dahil herkesten yapabildiğim kadar uzaklaştırdığım için bunları tekrar hissetmek, hissedebilmek farklı. Yine böyle duygularımın olacağını düşünmemiştim.
Birileri için endişe duyduğumda kendimi onları korumak zorundaymışım gibi hissediyorum. Ama onları koruyamayınca da kendim ölüyorum. Bir süper kahraman olmadığım işte buradan belli.
Ancak şöyle bir şey var ki, bütün süper kahramanlar şu anki durumlarına gelebilmek için bir sürü şeyi feda etmek zorunda kaldılar.
Örnek vererek kendimi daha çok üzmek istemiyorum. Siz zaten kimin kimi kaybettiğini, kimin trenden düştüğünü biliyorsunuzdur.
Bucky Barnes daha iyisini hak etmişti.
Pekala, devam edelim.
Sonra uyudum.
Hiç duymak istemediğiniz şeyler söyleyeceğim şimdi.
Rüyamda Jack'i gördüm.
Bunu ben bile duymak istemezdim ama bir şekilde gördüm işte.
Daha kötüsü, kötü şeyler yapıyorduk. Çok kötü şeyler.
Cinayet veya uyuşturucu kaçakçılığı değil, kötü şeyler.
O kelimeyi söylemek istemiyorum çünkü siz anladınız ve "Aman Tanrım, Jack ve ben rüyamda seks yaptık." demek istemiyorum.
Artık anlamadıysanız bile anladınız. Bir şey değil. Şimdi bunu unutun.
James Franco screenplay'i hazırlama görevini adının Zoe olduğunu yeni öğrendiğim kızıl kıza verdi ve iki haftada hazırlaması için anlaştılar. Dedi ki: "Şükran Günü'nden sonraki iki gün çekim yapacağız. Önümüzdeki iki hafta serbestsiniz. Ama mutlaka korunun."
Şükran Günü için kimse aile toplantısı gibi bir şey hazırlamamıştı. Annemin de babamın da kendi işleri olduğu için bu yıl da Şükran Günü'nde beraber değildik. Gerçi artık o kadar çok beraber kutlamadığımız şey birikti ki, sayamıyorum bile. Eh, ama en azından iki seneki doğum günüm için hediye göndermişlerdi. Bu kesinlikle yeterdi zaten.
Harry'den başka arkadaşım olduğunda ondan konuşmayı bırakacağım, söz veriyorum.
Şimdi devam edelim.
Aklıma bir fikir geldi ve bunu Harry'yle paylaştım. Harry bunu ilk başta komik bulduğu için omzuna bir yumruk yedi ama sonra kabul etti. Böylece paralarımızı birleştirdik ve Şükran Günü yemeğimiz için Harry'nin isteği üzerine Winona Ryder ve Johnny Depp'in fotoğraflarını kartonlara yapıştırttık. Şükran Günü konuklarımız onlar olacaktı.
