Yeni bölüm geldi, beni özlediniz mi? 🎀🎀❄
Küçük bir şey söyleyecem, bölümler artık daha erken gelmeyecek hatta belki yaz ayına kadar da bölüm atamıyacam. Bildiğiniz üzere YKS sınavıma 5 ay kaldı. O yüzden bu beş ay sadece full ders çalışacam anlayışınız için şimdiden hepinize teşekkür ederim.
İkinci konu ; Tik Tok'ta paylaştığınız videoların hepsini görüyorum, destek olan herkese teşekkür ederim😘💕, her biriniz benim için değerlisiniz birbirimizi tanımasak bile, hepinizi tanıyormuşum gibi bir his var içimde. 🌸🌸🌸
Üçüncü konu; Bu bölüm biraz kısa ama size sözüm olsun YKS sınavından sonra size hafta da üç bölüm atacam. Sizden tek istediğim ben burda yokken kitabımızı size emanet ediyorum Kitabımızın artık emin ellerde olduğunu biliyorum.
Sizi seviyorum minnoşlarım her birinize kocaman öpücükler 😘😘
Oy ve yorumlar minnak ellerinizden öper merak ettiğiniz her şeyi yorumlar da yazabilirsiniz.
🎀KEYİFLİ OKUMALAR 🎀
Sevmek bazen biraz da vazgeçmek değil midir? Ona bütün benliğimle bağlıydım, belki de artık ona beş yıl önce neler yaşadığımı anlatmalıydım. Beş yıl önce esir tutulduğum da beynime aldığım hasar yüzünden bende oluşan hastalığı bilmesi onun en doğal hakkıydı.
Bu hastalık yüzünden onu bile unutacağımı bilmesi gerekiyordu. Elimi sımsıkı tutan adama belki de son kez baktığımı bilmeden bakıyordum. Ya bir sabah uyandığımda onun hayattımda ki yerini unutursam. Onu unuttuğumu kaldırabilir miydi? Dayanamazdı sevdiği kadın'ın ölmesini kabul edemezdi.
"Gidelim... " Diye konuştum. Gözleri, siyah irislerime kenetlenmişti neyim olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ama bende ki değişimi ben bile anlamıyordum. Genzime oturan yumruyu yutmaya çalıştım. Bize dair olan herşey acıydı, bizim birlikte bir hikayemiz olmayacaktı. Kadın ölecekti, adam ise onun yokluğunda paramparça olacaktı. Bizim masalımızın sonu böyle olacaktı. Biz imkansızı başaramayacaktık.
Arkamda paramparça olan bir adam bırakacaktım, bunu ona yapmaya hakkım yoktu. Onu yaşarken sevmiştim, ölüyken değil, ben onu çok seviyordum. Bu hastalık yüzünden onu unutmak istemiyordum, ben ona yaşarken sarılmak istiyorum. Ona bakarken gözümden akan yaşları daha yeni fark ediyordum. Hızlıca yanaklarımı ıslatan gözyaşlarımı sildim, ama titreyen ellerim yüzünden akan yaşları silmeyi bile beceremiyordum.
"Ne-Nehir ellerin titriyor ? " Aras'ın endişeli sesini duymamla ellerimi hızlıca arkama sakladım. Hastalıktan dolayı titreyen ellerimi durduramıyordum, bu titreme tüm vücuduma yayılmaya başlamıştı.
"Ben... " Cümlemi bile tamamlayamadan,tir tir titreyen bedenim Aras'ın kolları arasına yığıldı. Ölmek bu kadar kolay mıydı? Canım acıyordu, canımdan can gidiyordu.
"Nehir iyimisin! "Aras'ın korkuyla yüksek çıkan sesine bile duymakta zorluk çekiyordum. Bir yandan titreyen bedenim bir yandan beynimin içinde ki sesler zihnime hücum ediyordu. Aldığım hızlı nefesler bana yetmiyordu.
" Bana bak Nehir! Gözlerini açık tut, seni hemen hastaneye götürecem, sakın gözlerini kapatma! Yalvarıyorum gözlerini açık tutmaya çalış. " Onun için gözlerimi açık tutmak istedim ama bunu da beceremedim. Kapanan göz kapaklarımla Aras'ın korku ve endişe içinde bana seslenişini duydum, bilincim yavaş yavaş kapanıyordu. Ona iyi olacağımı söylemek istiyordum, ama bilinç altım beni karanlığa sürüklüyordu, son duyduğum ses babaannem'in acı feryadıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALP ÇIKMAZI
Teen Fiction"Karımla aynı evin içinde, ayrı ayrı yatacaz öyle mi?" üzerime doğru gelen adımlarıyla birlikte arkaya doğru geriledim. Onunla aynı evde bulunduğum yetmezmiş gibi bir de aynı oda da kalacaktık. "Tamam sen, bu oda da yat ben başka oda da yatarım."...
