Шархалсан зүрх

Төгсгөл

Ким Минсолын оршуулах ёслол.
Ирсэн хүмүүс:
-И Хисын
-Шим Жэюүн
-Ким Сонү
-Нишимура Рики
-Пак Жонсун
-Пак Сонхүн
-Пак Соми
Ким Минсолын инээмсэглэсэн зургын өмнө хар хослолтой түүний аав.
Зургийх нь өмнө ёслох И Хисын.
И Хисыны гарт тод гялалздаг алмаазан бөгж нь энэ удаад байхгүй болсон байха аж.
Бөхийж дуусаад хоолны ширээний ард суух найзууд дээрээ очив. Хэн ч юу ч үл ярина. Харин хажууд ширээнд нь хуучин эхнэртэй нь хамт суух Жэйк босч ирэн.
-Гараад ирээч Хисынаа
-За ахаа.
Яах гэж байгааг нь мэдэхгүй ч сониуч зандаа хөтлөгдөн дагж явна.
-Яасан ахаа.
-Яагаад салчихсан юм.
-Яагахд надаас асуугаад байгаа юм? Сомитой дотно биз дээ?
-Тэр иймэрхүү ярьдаг хүн гэж үү?
-Учир зүйгээ олохгүй байсан болохоор л...
-Хисынаа чи мэдэх үү?
-Юу?
-Ким Минсол амьдралынхаа талыг зөвхөн чамд зориулсан гэдгийг. Зөвхөн чам руу л тэр нэг нүдээрээ зөөлхөн харж, чамтай ярихад нь хойлооных нь өнгө үнэхээр намуухан болж, чамайг бусадаас илүү хайрласныг нь?
Эцсийн эцэст Ким Минсолын Хисынийг гэх агуу хайрыг зөвхөн Хисын л мэддэггүй байж.
-Тэгээд түүний хүссэн хамгийн сүүлийн хүсэл нь чамайг л аз жаргалтай амьдруулах байсан гэдгийг?
-Юу гэсэн үг юм бэ ахаа?
-Тэр чамд ӨӨРӨӨСӨӨ ч илүү хайртай байсан!
7хоногын өмнө
Өвдөлтөө дийлэхгүй эмнэлэгт ирсэн Минсолын амьдралын сүүлийн өдөр.
-Минсолоо хайртай шүү.
-Би ч гэсэн ахаа. Ахаа би таниас нэг зүйл гуйж болох уу?
-Юу юм?
-Та Хисыныг аз жаргалтай амьдрахыг миний өмнөөс хараад өгөөч.
-Тэгье ээ Минсол аа.
-Ахаа та намайг айж байна уу гэсэн биз дээ? Тийм ээ ахаа, би үнэхээр их айгаад байна. Би үхмээргүй байна ахаа. Гуйя би ахиад амьдармаар ахаа гуйя.
Ким Минсолын сүүлийн үг энэ байсан юм.

{Зиак тэгэхээр миний дуусгаж чадсан анхны зохиол минь боллоо. Өнчин хайраасаа мэдэрсээ бүхий л мэдрэмжээ гаргар гэж хичээсэн ч тэгж их чадсангүй ээ. Хэдий олон хүнд хүрээгүй ч би өөрөө энэ зохиолдоо мааш их хайртай байсаан. Энэ хүртэл уншсан та бүхэн дээ гүнээ талархал илэрхийлье. Ойлгомжгүй хэсэг байвал асуугаарай. Хайртай шүү бээбс:)}