Partners
I kept on running, never looking back.
I let myself get lost from all the unfeeling senses I have. Kasi kung maririnig ko siyang tinatawag ako, baka tumakbo lang ako pabalik sa kanya.
I was running out of breath when I reached our car.
Agad ko iyong binuksan at pumasok doon, hindi alintana ang driver namin, bumuhos pa ang hagipit ng mga luha ko. Hindi na ako nahiya. I cried hard and loud. Humikbi ako at umiyak ng may pait sa boses ko sa bawat hikbi.
"Please lock the d-door, Kuya... t-tara..." Isang hikbi muli ang kumawala sa akin habang hawak-hawak ko ang leeg ko. "... n-na po... sa mall po tayo..."
"Ms. Willow?" Punong-puno ang boses niya ng pag-aalala pero kasabay 'non ang pagkatok sa may salamin sa gilid ko.
"Kuya, p-please... tara na p-po..." My breath hitched for every word I utter after my every cry.
"Princess! Please..." Dinig kong desperadong tawag sa akin ni Gavino habang paulit-ulit na kumakatok.
Yumuko ako at sinapo ang mukha ko habang ang isa kong kamay ay nakahawak sa puso kong nasasakal ng kung anong hindi ko alam.
"Please, let's talk... fuck! You're crying! Please! Allow me to talk to you!" His voice is muffled but I could hear his desperation clearly.
My heart felt more hurt...
Ayoko siyang nasasaktan.
Pero ganitong ganito lang din ang mangyayari sa amin kung hindi ko pa tatapusin ngayon. Baka nga mas malala pa rito. At hindi niya deserve ang masaktan ng dahil lang sa akin kaya habang maaga pa, mas mainam ng... ganito...
Nagkamali ako, akala ko kaya ko basta masaya kami, pero hindi...
Akala ko pwede ko enjoy-in 'to at hintayin ang araw na kailangan ko ng tanggapin na ikakasal ako sa iba. Akala ko kaya kong hintayin na ma-realize niyang mas sasaya siya sa iba. Akala ko mahihintay kong makuha ang atensyon niya ng iba. Akala ko kaya ko siyang isakripisyo pag dumating na ang araw na 'yon.
I thought... I could always enjoy now and just wait till I cross the bridge.
I thought I could savor the time he has his interest on me.
But no...
My blood and surname will always be with me, it will always run behind me, it will always catch me...
I am not okay...
My insecurities will eat me up. I am not mature enough for him. I cannot handle a relationship— simply because of myself... but much worse... a relationship while having the kind of family I have.
Magkakasakitan lang kami.
Masasaktan ko lang siya.
Ngayon pa nga lang? Nakikita ko pa lang na malapit siya sa iba kahit wala naman siyang ginagawang masama ay naghihimutok na ang puso ko sa lungkot at sama ng loob.
Paano pa pag mahal na mahal ko na siya?
I would always see other girls as... a much better fit for him.
Anyone is much better, it doesn't matter who, because I am the worst he could have...
Therefore, anyone is better than me.
He deserves someone better. He... is the most beautiful person I have ever met and I will save him... even from myself.
Kaya habang hindi ko pa ikamamatay, ako na ang puputol ng panaginip kong 'to.

BINABASA MO ANG
Treacherous Heart 2: Down Bad Chasing
RomanceShe ran away with their unborn daughter. Willow Talia Tan's Story Disclaimer: This story is written in Taglish, a combination of Tagalog & English.