Έρωτας στη Πόλη

Προετοιμασία...

Έκλεισα εισιτήριο για Κωνσταντινούπολη στις 1 Ιουλίου, στα γενέθλια μου. Μέχρι τότε έχω μια εβδομάδα ακόμα. Τα περισσότερα τα τακτοποίησα. Ακύρωσα την δουλειά στο ξενοδοχείο, τακτοποίησα τα χαρτιά μου, έκλεισε σχεδόν η δουλειά με την εταιρία μόνο να υπογράψω μένει. Το όμορφο αμαξάκι μου θα είναι για λίγο καιρό στην Ελλάδα αλλά όταν σιγουρέψω τα πράγματα θα το πάρω μαζί μου και ελπίζω να μάθω τους δρόμους αλλά κάτι μου λέει ότι σίγουρα θα χαθώ τόσο μεγάλη πόλη που είναι.

Κάνω μια λίστα με τα πράγματα και χαρτιά που πρέπει να πάρω μαζί μου. Έχω κλείσει και σε μια μεταφορική να μου φέρει δύο κούτες με βιβλία και άλλα πράγματα που το βάρος της βαλίτσας μου δεν το επιτρέπει.

Θέλω να πάω και κάτι Ελληνικό στον Ανίλ αλλά ακόμα δεν έχω βρει.

Νομίζω ότι θα σπάσει το μυαλό μου. Δεν ξέρω πραγματικά τι άλλο θα χρειαστώ εκεί. Ευτυχώς έκλεισα δύο βαλίτσες στο εισιτήριο.

Νιώθω υπερβολικά αγχωμένη. Έχω ψάξει τα πάντα. Για την ζωή εκεί, για τα έθιμα, για τις τιμές, για τα προιόντα, για το βιοτικό επίπεδο...όλα. Η αλήθεια είναι ότι οι τιμές λίγο τσούζουν για τους μισθούς εκεί. 

Όμως δεν με ενοχλεί τίποτε από αυτά γιατί κάθε φορά πήγαινα σε αυτό το μέρος ( δύο φορές) όλα τα προβλήματα που είχα φαίνονταν ασήμαντα!

Δεν έχω τίποτε να χάσω, θα τολμήσω και όλα θα δείξουν μετά.