Έρωτας στη Πόλη

Απρόοπτοι Επισκέπτες

Το κουδούνι χτυπάει. Τρίβω το πρόσωπο μου με το χέρι μου και ανοίγω το ένα μου μάτι και κοιτάω τον Ανίλ που είναι μισοσκεπασμένος και η πλάτη του ανοιχτή. Το κουδούνι ξανά χτυπάει. Τραβώ το διπλό καλοκαιρινό πάπλωμα και τυλίγω το γυμνό σώμα μου με αποτέλεσμα να αφήνω γυμνό τον Ανίλ. Παίρνω το σεντόνι από την καρέκλα και το ρίχνω στο γυμνό πίσω του μέρος. Ξανά χτυπάει. Πόπο επιμονή πια...  

Πηγαίνω προς την πόρτα και ακούω τον Ανίλ να σηκώνεται. Ανοίγω την πόρτα και μένω παγωμένη να κοιτώ... Ο Ανίλ έρχεται προς την πόρτα μόνο με το σεντόνι τυλιγμένο γύρω από την μέση του. 

''Μαμά; Μπασάκ;''

'' Ανίλ παιδί μου;...!''

Ο Ανίλ τρίβει το κεφάλι του με το χέρι και τις κάνει νόημα να περάσουν.

'' Ανίλ μην το δει αυτό ο μπαμπάς σου.'' λέει η μαμά του.

'' Που είναι ο μπαμπάς;''

'' Πήγε να παρκάρει και έρχεται.''

Πήγαμε στο δωμάτιο για να βάλουμε κάτι στα γρήγορα πριν έρθει ο μπαμπάς του.  Την ώρα που ετοιμαζόμασταν, ο Ανίλ με πιάνει απότομα από τον σβέρκο και με φιλάει παθιασμένα.

'' Ανυπομονώ να μείνουμε μόνοι μας.''

Όπως πάει να φύγει τον πιάνω από το μπλουζάκι και τον φιλάω και εγώ.

'' Εγώ να δεις...''

Ακόμα ο μπαμπάς του δεν ήρθε και καθόμαστε με τον Ανίλ στον καναπέ για να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση.

Είπε στα γρήγορα τι έγινε μεταξύ μας και τελικά η Μπασάκ ομολόγησε ότι ήξερε για μας. 

Το κουδούνι ξανά χτυπάει. Οοο κατάντησε βαρετό αυτό...Ανοίγει ο Ανίλ την πόρτα όση ώρα κάνω καφέ.

'' Γεια σας Κ.Αλί.''

'' Γεια σου κοπέλα μου.''

Καθόμαστε στο μικρό μπαλκονάκι για να πιούμε τον καφέ μας. Η ώρα είναι 10. Το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει. Δεν έπρεπε να πιούμε τόσο. Πάντως χτες ξέραμε και οι δύο τι κάναμε και ότι κάναμε ήταν υπέροχο. Είχα να κάνω κάτι τέτοιο τέσσερα χρόνια, από την πρώτη μου φορά με τον άνθρωπο που αγάπησα όσο τίποτε άλλο στον κόσμο αλλά δυστυχώς με πλήγωσε. Βέβαια δεν το μετάνιωσα που ήταν ο πρώτος μου αλλά...

Ευτυχώς η μαμά του είναι χαρούμενη που είμαι με τον γιο της αλλά στην αρχή ξαφνιάστηκε και ήταν φυσικό.

'' Όμως μαμά δεν μου είπατε πως και ήρθατε από εδώ;''

'' Αγόρι μου πετάμε στις 6 και είπαμε να έρθουμε να σε δούμε''

Ουφφ δεν θα μείνουν για πολύ και μετά θα είμαι μόνη με τον Ανίλ μου...

Αφού φάγαμε πίτσες, ο Ανίλ πήγε στο αεροδρόμιο τους δικούς του. Το σπίτι είναι όλο δικό μου και έτσι γεμίζω την μπανιέρα με νερό και έλαια για να χαλαρώσω. Συνδέω το κινητό μου με τα φορητά ηχεία μου και βάζω δυνατά το Salted Wound-Sia που ακουγόταν και στις Πενήντα αποχρώσεις του γκρι. Τι υπέροχο τραγούδι...με χαλαρώνει πάρα πολύ. Ακούω την εξώπορτα να ανοίγει και τον Ανίλ να φωνάζει το όνομα μου. Δεν κουνιέμαι, κάθομαι με τα μάτια κλειστά και το χέρι έξω να ακουμπάει το ποτήρι με το κρασί. Η πόρτα του μπάνιου ανοίγει.

'' Ρία, εδώ είσαι και ανησύχησα;''

Ανοίγω τα μάτια και τον κοιτάω. Του χαμογελάω προκλητικά και αυτός βγάζει το μπλουζάκι του και σιγά σιγά και τα υπόλοιπα ρούχα του.

Τον πλησιάζω και ξαπλώνω σχεδόν πάνω του. Ευτυχώς που τα νερά δεν βγαίνουν έξω. Αρχίζω να τον φιλάω στα χείλη και μετά στο λαιμό. Νόμιζα πως είχα ξεχάσει πως είναι μετά από τόσα χρόνια αλλά τελικά είναι υπέροχο. 

Τον θέλω τόσο πολύ! 

'' Τώρα έχω εγώ το πάνω χέρι.'' λέω και του κλείνω το μάτι.

Οι ώρες πέρασαν σαν νερό και στην μπανιέρα αλλά στο κρεβάτι, χωρίς την επήρρεια αλκόολ αυτή τη φορά. Νιώθω πολύ φρέσκια και τις μπαταρίες μου γεμάτες.

( Είναι ένα μικρό κεφάλαιο, το επόμενο θα είναι μεγαλύτερο. Για το συγκεκριμένο κεφάλαιο θέλω να ευχαριστήσω έναν καλό φίλο μου που με βοήθησε.)