Έρωτας στη Πόλη

Μια μέρα μόνο μαζί σου...

Πετάγομαι από το κρεβάτι και κοιτάζω το ρολόι. 5 το πρωί... Δεν έχω ιδέα ποιος είναι αυτός που φωνάζει από τον μιναρέ αλλά εδώ και πόσες μέρες με ξυπνάει συνεχώς στις πέντε. Από μέσα μου βρίζω που έχασα τον ύπνο μου αλλά από την άλλη τι να κάνω, πρέπει να συμβιβαστώ με την κουλτούρα και τις συνήθειες εδώ. Με όλα τα υπόλοιπα είμαι εντάξει αλλά με αυτό δεν μπορώ.Το βασικότερο είναι ότι πρέπει να σεβόμαστε όλες τις θρησκείες.

 Μα είναι δυνατόν να μην τον ακούει ο Ανίλ; Αλλά και να τον ακούει δεν σηκώνεται για προσευχή. Αλλά θα μου πεις γιατί εγώ πήγαινα κάθε Κυριακή εκκλησία; Ένας ξεναγός μου είχε πει όταν του είχα ρωτήσει αν είναι τόσο πιστοί όσο νομίζω, ότι στην σημερινή εποχή που ζούμε τα νέα παιδιά είναι πολυάσχολα και δουλεύουν όλη μέρα, δεν έχουν άφθονο χρόνο και επίσης ότι κανένας δεν μπορεί να είναι τόσο πιστός. Εντάξει το βρίσκω φυσικό.

Έτσι σηκώθηκα και πήγα να κάνω καφέ. Κάθισα στο μπαλκόνι για να δω το φως σιγά σιγά να φωτίζει τον ουρανό. Σήμερα είναι Παρασκευή. 

Σηκώνομαι να βάλω λίγο καφέ ακόμα.

''Καλημέρα'' λέει ο Ανίλ

'' Καλημέρα''

''Γιατί ξύπνησες τόσο νωρίς;''

'' Χα! Δεν θα το πιστέψεις. Από τότε που ήρθα με ξυπνάει κάποιος που δεν ξέρω πως τον λένε. Ανεβαίνει στις 5 το πρωί στον μιναρέ και φωνάζει'' λέω καθώς του δίνω τον καφέ του.

Γελάει και πίνει μια γουλιά καφέ. Βγαίνω έξω στο μπαλκόνι και με ακολουθεί.

'' Παλιά ήταν ο μουεζίνης που καλούσε τους μουσουλμάνους για προσευχή, τώρα υπάρχουν μεγάφωνα.''

'' Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Πετάγομαι σαν ελατήριο όρθια. ''

''Θα το συνηθίσεις.''

'' Το ελπίζω.''

Βουτάω ένα μπισκοτάκι Παπαδοπούλου στον καφέ.

'' Σήμερα είναι Παρασκευή, ημέρα ξεκούρασης για μας.''

'' Εμάς η Κυριακή'' λέω αδιάφορα.

'' Πρέπει να πάω για προσευχή σήμερα. Σχεδόν κάθε Παρασκευή πηγαίνω γιατί δεν προλαβαίνω τις άλλες μέρες. Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, άμα θες έλα μαζί μου και μετά πάμε βόλτα. Στο Μπλε Τζαμί θα πάω. Έχει πολλούς τουρίστες.''

''  Δεν έχω πάει ποτέ. Θα έρθω.''

'' Ωραία.''

Αφού ήπιαμε καφέ σηκωθήκαμε να ετοιμαστούμε. Έβαλα ένα κολλητό μπλε τζιν και μια άνετη άσπρη μπλούζα. Βάζω στην τσάντα μου το πετρόλ φουλάρι που μου έδωσε ο Ανίλ και πάω στο σαλόνι όπου με περιμένει.