Μα είναι Χριστούγεννα...

135 18 1
                                    

24 Δεκεμβρίου... το ξυπνητήρι μου χτυπάει... Η ώρα είναι 9 και ευτυχώς δεν δουλεύω σήμερα. Βάζω μια φόρμα και βγαίνω από το σπίτι. Μπαίνω βιαστικά στο αμάξι μου και πηγαίνω στην εταιρία. Έχω να πάρω κάτι σχέδια και να μιλήσω με το αφεντικό μου. Κάνω πρώτα μια στάση για να πάρω καφέ μπας και ανοίξει το μάτι μου.

Μπαίνω στην εταιρία και πηγαίνω κατευθείαν στον κ.Μουράτ.Χτυπάω την πόρτα και μπαίνω.

''Καλημέρα Μουράτ''

''Καλημέρα Ρία.''

'' Δεν θυμάμαι να δούλευες σήμερα!''

'' Όχι απλά ήθελα να μιλήσουμε.''

''Πες μου.''

''Όπως ξέρετε δεν είμαι μουσουλμάνα αλλά χριστιανή και εμείς γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Θα ήθελα αν γίνεται αύριο και μεθαύριο να πάρω άδεια. Θα δουλέψω τα σχέδια στο σπίτι.''

''Ναι φυσικά και το ρωτάς...!Νόμιζα ότι είδες το...άστο τίποτε.''

'' Σε ευχαριστώ πολύ Μουράτ.'' λέω και βγαίνω από το γραφείο.

Από μέσα μου χοροπηδάω. Πάω στο γραφείο μου για να πάρω τα σχέδια. Το μάτι μου πέφτει πάνω στον υπολογιστή. Τι είναι αυτό το ροζ; Ένα σημείωμα; 

 Ρία καλά Χριστούγεννα σου εύχομαι!!! Έχεις την άδεια μου να μην έρθεις στη δουλειά. Ελπίζω να περάσεις καλά!

Χαμογελάω και παίρνω τον μεγάλο φάκελο με τα σχέδια. Ανοίγω την πόρτα για να φύγω. Ρίχνω μια ματιά πριν αφήσω το γραφείο. Κοιτώ στο κενό ανάμεσα από τα χάρτινα στοράκια που κλείνουν την τζαμαρία του γραφείου μου. Ξαναμπαίνω μέσα και κλείνω την πόρτα. Δεν μου πάει η καρδιά να μη δω την θέα. Ανεβάζω τα στόρ και μένω ξαφνιασμένη... Ένα άσπρο τοπίο παντού. Τελικά είναι πιο ωραίο να βλέπεις την πόλη χιονισμένη από ψηλά. Το χιόνι πέφτει πυκνά πάνω στα δέντρα και τα αμάξια. Ο Βόσπορος είναι λες και έχει μια στρώση πάγου. Το καράβι που είναι σταματημένο μοιάζει σαν νύφη μέσα στο Βόσπορο. 


Μπαίνω στο αμάξι και ανοίγω κατευθείαν τον ζεστό αέρα. Περιμένω λίγη ώρα για να βγάλω το μπουφάν μου. Βρίσκω την διεύθυνση μιας αποθήκης με Χριστουγεννιάτικα δέντρα στο GPS που με είπε μία κοπέλα και την τσεκάρω. 

Η αποθήκη είναι έξω από την πόλη. Σε κανένα μισάωρο θα είμαι εκεί. Σταματάω στο φανάρι για να μπω στη γέφυρα. Παρατηρώ τους εργάτες που έχουν τοποθετήσει ένα μεγάλο έλατο  στο πλάι του δρόμου και το στολίζουν με λαμπάκια και μεγάλες άσπρες μπάλες.  Ευτυχώς στολίζουν λίγο και για τους τουρίστες! 

Έρωτας στη ΠόληNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ