Έρωτας στη Πόλη

Τα ρούχα στο πάτωμα.

Το πρωί σηκώθηκα πολύ νωρίς και με τρομερό πονοκέφαλο. Ετοίμασα τα πράγματα μου.

 Φφφ κάθομαι στο κρεβάτι και κοιτάω το φόρεμα που κρέμεται στην πόρτα της ντουλάπας. Σηκώνομαι και στέκομαι μπροστά του. Πρώτη φορά μου κάνει κάποιος τέτοιο δώρο, σε εξαίρεση με την οικογένεια μου. Είναι τόσο όμορφο. Το βάζω στην υφασμάτινη θήκη του.

Πηγαίνοντας προς τον κήπο που τρώνε όλοι το πρωινό τους, βλέπω την μεγάλη του αδελφή και τον πατέρα του να μαλώνουν με τον Ανίλ αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι λένε γιατί με είδαν που κατέβηκα.

''Καλημέρα σε όλους'' λέω και κάθομαι δίπλα στον Ανίλ.

''Καλημέρα ''

Πολύ ησυχία επικρατεί στο τραπέζι. Έγινε κάτι που δεν ξέρω; Τι είπαν; Τους διέκοψα;Το χτύπημα του τηλεφώνου μου έσπασε την ησυχία.

'' Με συγχωρείτε'' λέω και πηγαίνω λίγο πιο πέρα για να μιλήσω. Το νούμερο είναι από Ελλάδα και τρομάζω λίγο. Λες να έγινε κάτι κακό;

'' Παρακαλώ''

'' Ναι, γεια σας, τηλεφωνώ από την μεταφορική εταιρεία River trans για μια μεταφορά που έχει γίνει προς εσάς.''

'' Ναι ναι η μητέρα μου, μου έστειλε κούτες.''

'' Από Θεσσαλονίκη προς Κωνσταντινούπολη;''

''Ναι ναι.''

'' Ωραία. Οι κούτες σας να ξέρετε έχουν φθάσει στο ταχυδρομείο μπορείτε να τις παραλάβετε. Θα σας στείλω την διεύθυνση με μήνυμα.''

'' Εντάξει. Ευχαριστώ πολύ''

Ξανακάθομαι στο τραπέζι, αλλά μου έχει κοπεί η όρεξη από την πλήρη ησυχία που επικρατεί και τα βλέμματα δύο ανθρώπων, της Μελέκ και του κ.Αλί.

Ο Ανίλ σκύβει στο μέρος μου και μου λέει στα Αγγλικά.

'' Έγινε κάτι και είσαι συγχυσμένη;''

'' Εσύ θα μου πεις''

'' Δεν σε καταλαβαίνω''

Αφού δεν πήρε άλλη απάντηση, αποφάσισε να πάρει θέση στην βαρεμάρα μου.

'' Ρία τελείωσες το πρωινό σου;''

'' Ναι''

'' Ωραία, ας σηκωθούμε για να προλάβουμε το πλοίο.''

Ανεβαίνουμε για να πάρουμε τα πράγματα μας χωρίς να πούμε τίποτε σε αυτά τα λίγα λεπτά. 

Βάζω το σακ βουαγιάζ στην πλάτη και κρατάω το φόρεμα στο χέρι.

Ο Ανίλ έχει κατέβει ήδη και κάτι συζητά με τους υπόλοιπους. Μόλις με βλέπουν σηκώνονται όρθιοι. Τους χαιρετώ όλους και πηγαίνω προς το παϊτόνι. Κάθομαι και δίπλα μου βάζω τα πράγματα μου για να μην κάτσει ο Ανίλ δίπλα μου, αλλά απέναντι μου.