Sevmek dile komik yaşanması hayal bir olaydır. Gerçekten birinin bizleri canı gönülden, dış görünüşümüzü geriye atarak, zamanla yoğrulmuş bir şekilde saygı çerçevesinde sıkılmadan sevmesini beklemek, önem görmek ünicornların varlığına inanmakla eşdeğerdir benim gözümde. Şu sevgi kelebeklerinin uçuşması, tanırken heyecanlanmak, onu her hatasında her defasında affedip yeniden kabullenmek, bir şeyleri yaşayıp tanımaya çalışmak, beklemek, sevmesini beklemek, güvenebilmek önümdeki çizelgede imkansıza yakın bir noktada yer alıyor. Güvenmeyi hakedecek kaç kişi var? Saygılı kalabilen kaç kişi var? Beni ben olduğum için kabullenecek kaç kişi var? Gerçekten bazı şeyleri ciddiyetle düşünebilen kaç kişi var?Gün geçtikçe imkansıza bir adım yaklaşıyormuşum gibi. Resmen evimde bir şeyler okurken uyuyup kalacak ve orada öylece ölecek gibi hissediyorum. Emekli maaşımı almaya gitmek için mecalim bile yokmuş gibi. Bizden geçti diyesim geliyor. Yani aşk, sevgi palavere dalavere.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu can sıkıntısı adamı öldürür.
De Todoçok mu çok sıkıcı dakikalar hayat üzerine anlamsız ince ayrıntılar. hiç mi boşluğa bakarken anlamsız serzenişlere girmedi beyniniz, kalbiniz? hıh işte o anlardan satırlar
