Çoğu kız çocuğunun tek kahramanı babasıdır. Her hareketini hayranlıkla izler onu kıskanırlar. Onunla zaman geçirmek için her türlü şekle girerler. Evlenecekleri erkeklerin öyle olmasını isterler. Bir sürü fotoğrafları vardır yüzlerinde güller açan, samimi. Gezerler beraber. Sinemaya falan giderler. Muhabbetleri sağlamdır. Kitaplar hakkında konuşur, tartışırlar. Siyasi konularda fikir edinirler. Yanlarında babaları vardır. Güvendikleri ilk erkek babalarıdır. Yarı yolda bırakılmazlar. Her istediği hemen olanlardır onlar. Ama hala naz yaparlar. Bilmezler ki babalarının varlığının değerini. Anlayan, dinleyen güveneceğin bir babanın ne kadar değerli olduğunu.
Bilmezler mesela odadan çıkmadığında odanın kapısının hiç açılmamasını. Varlıkları hep önemli olmuştur. Görmemezlikten gelmemiştir kimse onları. Düşüncelerine önem verenlerle beraberlerdirler hep. Tehdit edilmezler. Önemsenirler inci misali. El üstünde tutulurlar.
Bazıları el altındadır. Evlattan ziyade köle.
Kıskanıyor insan o güven duygusunu. O ilgi alakayı.
Henüz sizi umursayıp üzmemek için uğraşan insanlar varken bunun kıymetini bilin. Burun kıvırmayın. Mutluluğunu iliklerinize kadar hissedin, hissedin ki hayatınızın ne kadar mükemmel olduğunu anlayabilin.
Yanlışlar yapan insanlara da kızmayın öyle. Bazen insan güven ve sevgiye o kadar muhtaç oluyor ki yapmacık mı gerçek mi ayırt edemiyor, kanıyor.
Fazla mı saçmaladım ne aslında demek istediğim sadece kahramanınızın varlığının hep farkında olun. Her baba kahraman olamıyor.
güvenle kalın. iyi geceler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu can sıkıntısı adamı öldürür.
Randomçok mu çok sıkıcı dakikalar hayat üzerine anlamsız ince ayrıntılar. hiç mi boşluğa bakarken anlamsız serzenişlere girmedi beyniniz, kalbiniz? hıh işte o anlardan satırlar
