Yeşil, belki de olması gerekenden biraz daha fazla yeşil ama bir o kadarda bakımsız olan okul bahçemin kendime ait köşesinden sesleniyorum sizlere! Önümde yerdeki tavuğu taşımaya çalışan karıncalar var. Ne de azimli ne kadarda işbirlikçiler. Onlara özendim doğrusu. Karıncaya özendim ya hu!!? Okuyan var mıdır acaba diye de sormadan edemiyorum kendime. Olsun varsın kimse okumasın yine de yazarım. Yazmaktan daha rahatlatıcısını henüz bulabilmiş değilim.
Yapmacıklık. Biraz bundan bahsetmeyi istiyorum şu an hele de şu an bu kadar yalnız ve insanları uzaktan izlerken bunu yazmam çokta zor olmayacak gibi.
Arkadaşlık, dostlar herkesin fazlasıyla önem verdiği kavramlar. Peki çevrende gerçekten bir şeylerini paylaşabileceğin seni anlayabilen kaç kişi var 2? belki 3? ya da hiç?? Ne zamandır insanlara güvenmeyi bırakıp kendi içine kapandın?
En son ilkokuldaki arkadaşına hiç ayrılmayalım demiştin değil mi? Nerede şimdi. Hangi olaydan sonra yanından gitti acaba. Bir arkadaşlık bu kadar kolay yıkılıyor da bir o kadar kolay inşa edilebiliyor mu ?
Her isteyen bir iki ay içinde önemli olabiliyor mu senin için?Açıkcası bana ters be. Bana göre herkesin bir yeri var piramitler misali aşağıya indikçe verdiğim değer azalıyor e kişilerde çoğalıyor. Senin hayatında bir düzenin oluşmuş zaten bir sistemin var. Dışarıdan biri nasıl oluyorda o piramidi üçer beşer tırmanıp en üste çıksın. Ya sen biraz yalancısın ya da herkes senin için tek kademe. E hiç mi kimse olmasın illa eski mi olacak diyorsun ya olacak, zamanla olacak ama üç beş haftayla olmaz o iş paylaşılacak şeyler var. Mutlu anlar var belki de en çaresiz hissettiğin anda kafanı boynuna gömeceğin zamanlar var. Ağlamaktan sesin gitmişken telefonda iyi olmanı bekleyeceğin zamanlar var.
İki ortak yanınız oldu e gülüyoruz eğleniyoruz diyipte seni tee yukarlara çıkarmasını bekliyorsan dostum. Bekle daha çok beklersin. Güvenini kazanmadıysan anca beklersin sen zaten.
Sınavım var ama saçmaladığım şeylere bakın. Neyse zaten sınavım çokta iyi geçmeyecek sorun değil. E zaten kimse de okumuyorsa görüşürüz be kendim kendine dikkat et :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu can sıkıntısı adamı öldürür.
Rastgeleçok mu çok sıkıcı dakikalar hayat üzerine anlamsız ince ayrıntılar. hiç mi boşluğa bakarken anlamsız serzenişlere girmedi beyniniz, kalbiniz? hıh işte o anlardan satırlar