Bu sıralar nedendir bilmiyorum her şeye ana bacı sövüyorum. Ben mi çok ince düşünüyorum insanlar mı mal?
Bir arkadaşınızı düşünün taaa çocukluktan. Adı Ali olsun. Ona gerçekten değer verip onunla eğleniyor, gülüyorsunuz. Sonra kendi arkadaşlarınızla tanıştırıp onu da o ortama sokuyorsunuz.
Yeri geliyor o kadar içli dışlı oluyorsunuz ki hep berabersiniz.
Sonra aradan uzun - 2-3 hafta - bir zaman geçiyor. Ve diğerleriyle onu aynı ortamda görüyorsunuz. Ali'nin yanına gidip selam verdiğinizde sizi umursamıyor hatta kovmaktan beter ediyor. Yerin dibine girseydim de benim aralarını yaptığım bir ortamda bana böyle davranmasaydı diyorsunuz. Heh şimdi diyin bana ben mi durup dururken sinirleniyorum yoksa insanlar harbi öküz mü?
Hayır yani ulan benim arkadaşımsan, seni önemseyip bir yere koyduysam beni küçümseyemezsin. ha hala yapıyor musun. bir daha ben ve bana dair hiç bir şeyde yanımda olamazsın.-Çok çok pardon-amınakoyam o zaman ben senin.
Neyse. Kuşlar hala uçuyor.Parklar hala çocuk kahkahalarıyla dolu.
Sövgüyle kalın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu can sıkıntısı adamı öldürür.
Randomçok mu çok sıkıcı dakikalar hayat üzerine anlamsız ince ayrıntılar. hiç mi boşluğa bakarken anlamsız serzenişlere girmedi beyniniz, kalbiniz? hıh işte o anlardan satırlar
