He called me "Princess"

He called me " Princess " ( sorry )

IV.

Half hour nalang at matatapos na ang huling klase ni Zindy.

Sinubukan nyang tawagan si Jerome ngunit canNot be reach ang cellphone nito.

Hindi nya rin alam kung pumasok ito ,ayaw naman nyang magmukhang patay na patay kay Jerome at pagmukhaing Martir ang sarili sa pag-asang hihingi ito ng tawad mula sa kanya.

Fourthyear highschool ng maging sila nito, PerfEct relatioNship nga saBi ng iba ..

sa tagal nang pinagsamahan nila , sa isang iglap lang Nawala ang lahat.

at higit na mas masakit para sa kanya,

HIndi man lang ito nanghingi ng kahit SORRY mula sa kanya bagkus parang iniiwasan pa sya nito.

Isang pahid ng panyo sa mga mata ang ginawa ni Zindy.

"Paulit-ulit nalang ang nangyayari ..

Nakakasawa narin ang isipin ka prince " sambit nya sa sarili at isang buntong hininga ang kanyang pinakawalan.

After ng class.

Dumiretso na sya ng rooftop..

Mahangin duoN, Sa bawat hakbang nya papunta ng rooftop kinakaBahan sya.

Nang makarating si Zindy sa isang upuan hindi kalayuan mula sa pintUan pabaBa, tumunOg ang cellphoNe nya.

unregistered number.

sinagot nya ito

" nasan kana ? " tanung mula sa kabilang linya

Parang bumilis ang tibok ng puso ni Zindy, hindi sya maaaring magkamali ,si Jerome iyon.Nawala ang kaBa nya , sa halip parang nanabik pa sya sa pagkikita nila ni Jerome.

" n-nasa rooftop na ko , " sagot ni Zindy.

" dito ko sa may left,"

LumingoN si Zindy , lumakad nang kaunti at nakita nya nga ang pamilyar na bulto ng tao, nakaupo sa isang long bench ..

Lumapit sya rito.Blanko ang utak nya habang papalapit kay Jerome..

Nang may isang dipa nalang ang layo nya mula rito , tuloy tuloy na tumulo ang luha nya.

Nakatingin ito ng seryoso sa kanya.May sugat sa laBi at pasa sa mukha.Mugto rin ang mga mata nito.

" b- bakit ? anung nangyare sayo ?" pahikbing tanONg ni Zindy.Kung may pagkakataon lang na mayakap ito , ginawa nya na..Tahimik lamang na ngumiti si Jerome sa kanya.

" bakit ka naman nila ginanyan " tuloy tuloy na umiyak si Zindy.

BuoNg akala nya'y sya ang lubos na nasasaktan sa nangyari sa kanilang dalawa.Yun pala doble pa ang nararamdaman ng kasintahan.

Niyakap sya nito.May mga limang minuTo sila sa ganuong posisyoN.

" Miss na Miss na kita Jerome " sambit ni Zindy na patuloy parin sa pag iyak.Tipong Nawala lahat ng galit at pagkasuklam nya kay Jerome ng makita nya ito.

Kaya nyang tanggapin ang lahat nang pang uUyam, pangmamata at pamimintas ng lahat ng tao.Ngunit ang makitang nasasaktan ang taong mahal nya.Doble ang Sakit na nararamdaman nya.

Humiwalay ito sa pagkakayakap sa kanya.Muling nangibabaw ang pagmugto ng mga mata.

"Sinubukan kong kalimuTan ka Princess. " sambit nito nang nakatitiG kay Zindy

" pero hindi ko magawa,

HIndi kita naipagtanggol sa parents ko ,kasi natatakot ako ..Ako lang ang anak nila , Ang laki ng utang na loob ko sa kanila -------"

" sssshh. "

pagpapahinto nito kay Jerome.Para kasi itong batang nawalan ng laruan at nagmamakaawang ibili muli.

Magkahalung ngiti at pag iyak ang ginawa ni Zindy.Hindi nya Lubos akalain na nasa harapan nya ngayoN ang taong mahal na mahal nya , nagpapaliwanag ng mga bagay na hinihintay nya..

" nakuha ka pang saktan ng daddy mo, Sorry ". paghihingi ng tawad ni Zindy.

Nakita ni Zindy kung pano nag-ibA ang expression ng mukha ni Jerome

" h- hindi si dad ang gumawa nito " seryosong sagot nya.

NangunOt naman ang nuo ni Zindy.

" pagkatapos ng pagkikita nating ito ,magpromise ka na hinding hindi ka maniniwala sa sasabihin ng kahit na sino

, higit lalo kay Bernard "

Naguguluhang sumagot si Zindy

" o- oO "

Kinuha ni Jerome ang kamay ni Zindy, kinulong sa mga kamay nya.

Muli syang niyakap,

" Hindi ko kayang mawala ka princess."