Undercover again

18 - Britt

IsaPaalman vroeg aan ons wanneer we updaten, en toen antwoordden we dat als we blij waren gingen updaten. En nu zijn we blij, dus hier is een extra hoofdstuk :)

'Welkom bij het dolfijnen spotten! Ik ben Rob en ik ga jullie uitleggen wat we vandaag allemaal gaan doen,' begint een man van de organisatie. Ik rol met mijn ogen.

'We gaan vandaag op deze boot opzoek naar dolfijnen! En als we geluk hebben, zien we misschien ook nog wel andere dieren,' gaat hij verder.

'Ik dacht dat we gingen bowlen,' grinnik ik tegen Ashton.

'Laten we naar beneden gaan, dit is saai,' fluistert hij. Ik knik en sta voorzichtig op. Ik weet niet of het de bedoeling is dat we weggaan, maar we zitten ongeveer naast het trappetje waarmee je naar de "benedenverdieping" kan komen dus we kunnen makkelijk ongezien wegkomen. Als we beneden zijn, geef ik Ashton grijnzend een high-five. We lopen naar de bar die we helemaal voor onszelf hebben aangezien er niemand anders op de boot zit -beroemd zijn heeft zo zijn voordelen- en bestellen wat te drinken. We gaan aan een van de tafeltjes zitten.

'Zouden ze doorhebben dat we weg zijn?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op.

'Ook als ze het wel doorhebben, doen ze er niks tegen.' Ik grinnik en neem een slok van mijn drinken. Althans, dat probeer ik. De boot begint te varen, waardoor ik me verslik. Ashton staat geschrokken op en slaat me op mijn rug. Als ik ben uitgehoest, moet Ashton heel hard lachen.

'Je bent zo'n kluns,' zegt hij door het lachen heen. Ik kan het niet helpen en begin ook zachtjes te grinniken. Hij heeft wel gelijk, ik ben echt een kluns. Ik drink snel mijn drinken op terwijl Ashton nog steeds lacht en als hij eindelijk is uitgelachen, gaan we weer terug naar de rest. Als we weer boven komen, kijkt Calum ons hoofdschuddend aan.

'Konden jullie niet van elkaar afblijven?' Ashton geeft hem een stomp in zijn zij en ik loop gewoon lachend verder. Ik ga op een bankje zitten dat zo gericht is dat je naar het water kunt kijken. Ashton is een filmpje aan het maken met de jongens voor op Twitter dus neem ik het hele bankje in beslag door mijn benen er ook op te leggen. Ik geniet van de verfrissende wind die ervoor zorgt dat mijn haren naar achteren vliegen. Ik kijk hoe de jongens een filmpje proberen op te nemen, wat niet echt lukt omdat ze niet allemaal in het beeld kunnen. Jennifer zit verveeld op een bankje naast ze op haar telefoon. Ik mag Jennifer nog steeds niet, maar ze irriteert me al minder dan in het begin van de vakantie. Ik denk dat het komt doordat ze nu wel gewoon met me praat. Niet dat we echt gesprekken hebben, maar ze loopt tenminste niet meteen weg als ik naast haar kom zitten.

Ik draai mijn hoofd een kwartslag, waardoor ik nu uitzicht heb op Lana en Sam. Ze zijn blijkbaar druk in gesprek over iets en soms lachen ze even. Sam mag ik ook nog steeds niet, maar dat blijft denk ik ook nog wel even zo. Hij heeft ons voor bijna drie jaar lang weggehaald van de jongens en dat vergeef ik hem niet zomaar. Ik denk eigenlijk niet dat ik het hem ooit nog ga vergeven, waarom zou ik? We zouden er ook gewoon voor kunnen kiezen hem uit ons leven te verwijderen, maar Lana wilt dat blijkbaar niet. De laatste paar dagen is ze constant bij hem en doet ze bijna niks meer met ons. Ik ben blij dat ze lol heeft en alles, maar dat ze lol heeft met Sam vind ik wat minder. Maar ik ga haar niet in de weg zitten, want ik snap dat het niet leuk is voor haar om in één huis te zitten met je ex en zijn nieuwe vriendin.

Ik schrik als Sam ineens zijn hoofd mijn kant op draait. Ik voel mijn hoofd rood worden en kijk snel naar de zee. Ik sta op en loop naar de jongens om te kijken of ze al klaar zijn met het filmpje. Ik moet lachen als ik zie dat ze nog steeds bezig zijn met zichzelf in het kleine schermpje te krijgen.

'Lukt het?' vraag ik grinnikend. Michael draait zich verbaasd om en schudt zijn hoofd.

'Normaal gesproken lukt het altijd,' zucht hij.