Undercover again

4 - Britt

Ik word wakker van Lana die op mijn bed springt. Ik kijk haar chagrijnig aan en draai me weer om. 'Ga weg Lana, ik wil slapen.' Even denk ik dat ze weg wil gaan, maar dan pakt ze mijn arm vast en sleurt ze me mijn bed uit. Erg soepel gaat het niet, want ik val uiteindelijk op de grond en Lana verliest haar evenwicht waardoor ze op me valt. Zuchtend duw ik haar van me af en sta ik toch maar op.

'Hoe laat is het?' mompel ik.

'Er staat daar een klok slimbo.' Ik werp snel een blik op de klok en zie dat het bijna tien uur is, veel te vroeg dus. Ik loop naar de tafel die midden in onze hotelkamer staat en ga op een van de stoelen zitten.

'Kom je nog mee ontbijten?' vraagt Lana. Ik zucht en sta op van mijn stoel, waar ik overigens nog maar vijf seconden op zat, om andere kleren aan te doen. Mijn haar borstel ik even snel door, maar het boeit me eigenlijk niet zoveel hoe ik er nu uit zie.

'Wat gaan we vandaag doen?' vraag ik als we aan het ontbijt zitten.

'Shoppen?'

'Shoppen.' Lana glimlacht breed en ik neem grinnikend een hap van mijn broodje.

~

Ruim een uur later zitten we in een klein cafétje in de stad, met een grote kop koffie.

'Gister was.. Geweldig,' mompelt Lana. Ik knik enthousiast. 'Het was geweldig en vreselijk te gelijk, eigenlijk. Het was geweldig om ze weer te zien, maar vreselijk om te weten dat het waarschijnlijk de laatste keer is.' Ik voel de tranen prikken achter mijn ogen, maar ik hou me in. Het is de bedoeling dat ik over ze heen ben, maar door gister is het niet echt beter geworden.

'Genoeg geklets, zullen we gaan?' vraagt Lana enthousiast. Ik knik en sta op. Samen dwalen we wat door de stad, opzoek naar de leuke winkels. Lana en ik zijn druk in gesprek tot ze ineens stil blijft staan. Ik kijk verbaasd achterom naar haar. Ze staat bijna letterlijk bevroren. Ik wil net kijken waar ze naar staart, maar ze sleurt me een steegje in.

'Dat zijn Michael en Calum!' sist ze. Mijn mond valt open en ik kijk voorzichtig om het hoekje. Ze heeft gelijk, Michael en Calum lopen diep in gesprek over straat. Ze hebben allebei een zonnebril op en ik zie Calum lachen, waarschijnlijk weer om een van die flauwe grapjes van Michael.

'Is het nu de bedoeling dat we naar ze toe gaan?' vraag ik.

'Nee, we hebben onze normale kleren aan en zo. Ze herkennen ons.'

'Shit.. Ik wil met ze praten. Ik heb ze gemist.'

'We moeten rustig verder lopen, ze komen hier heen en ze kunnen ons zo zien dus we moeten nu snel gaan. Zet een zonnebril op.' Ik knik en pak mijn zonnebril uit mijn tas. Ze duwt me het steegje uit, maar ik bots tegen iemand aan.

'Oh, uhm.. Sorry,' mompel ik. Ik wil weer verder lopen, maar dan zie ik wie het is. Ik ben zojuist tegen Michael Fucking Clifford aangelopen. Mijn mond valt wijd open. Ik weet niet wat ik moet doen, dus ik draai me snel om een ren weg.

'Britt!' Hoor ik Lana achter me schreeuwen. Ik draai me om en zie dat ze haar hand voor haar mond heeft geslagen. Michael en Calum komen ook aanlopen, fijn.

'Britt?' vraagt Calum. Ik knik mijn hoofd zachtjes en staar naar de grond, hopend dat ze zo niet kunnen zien dat ik het ben.

'Dé Britt, of een random Britt?' Ik bijt op mijn lip. 'Gewoon een random Britt,' zeg ik zacht.

'Wat? Je moet wat harder praten Britt,' zegt Michael.

'Gewoon een random Britt,' zeg ik nu iets harder. Het blijft akelig lang stil en als ik voorzichtig opkijk zie ik dat ze me allebei met open mond aanstaren.