Undercover again

22 - Britt

Met open mond kijk ik toe hoe Jennifer Ashton aflebbert. Luke staat achter me en ik voel hem haast boos worden. Hij duwt me opzij en stampt op Jennifer en Ashton af. Hij trekt Jennifer omhoog aan haar arm.

'What the fuck Jennifer?' Ze bijt op haar lip.

'Het is niet mijn schuld,' zegt ze zachtjes.
'Hoe bedoel je het is niet jou schuld? Je zat letterlijk bovenop hem!'

'Hij begon! Hij was al de hele tijd aan het flirten met me!' Luke en ik kijken allebei naar Ashton, die er een beetje hulpeloos bij zit.

'Ze liegt! Ze sprong bovenop me toen jullie aan kwamen lopen. Geloof me, alsjeblieft?' Hij kijkt Luke en mij één voor één aan. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik kijk hulpeloos naar Luke, maar hij ziet het niet. Voordat ik het weet ren ik naar binnen, maar onderweg gooi ik eerst Jennifer nog in het water. Ze schreeuwt nog iets naar me, maar eerlijk gezegd boeit dat me echt helemaal niets. Ik ren langs Lana heen naar boven. Ik gooi de deur van mijn kamer achter me dicht en laat me op het bed zakken. Een tijdje blijf ik bevroren zitten, tot ik iemand op de deur hoor kloppen. Heel even raak ik in paniek omdat ik denk dat het Ashton is, maar als ik uit het raam kijk zie ik hem nog in de tuin zitten. Nog steeds in dezelfde positie. Ik loop naar de deur en laat Lana naar binnen. Ze gaat op het bed zitten en geeft me een reep chocolade, die ze waarschijnlijk net uit de koelkast heeft gepakt. Dankbaar pak ik het aan en neem ik een stuk. Ik bied haar ook wat aan, maar ze wilt niet. Ik stilte eet ik mijn chocolade op, terwijl Lana er naast zit. Ik vind het niet erg dat het stil is, ik heb niet echt de behoefte om nu te praten. Eigenlijk is het enige wat ik wil chocolade, en gelukkig kent Lana me goed genoeg om dat te weten.

'Heb je het gezien?' vraag ik als ik de rest van mijn chocolade reep wegleg.

'Ja,' zegt ze voorzichtig.

'Heb je ook gezien wat er daarvoor gebeurde?' Ze schudt haar hoofd en ik verberg mijn hoofd in een kussen.

'Dan heeft dus niemand het gezien.' Het is bijna onverstaanbaar omdat mijn hoofd verborgen is in mijn kussen, maar Lana lijkt het te verstaan.

'Nee, waarschijnlijk niet.'

'Waarom moet mij dit nou weer overkomen?!' schreeuw ik in het kussen. Ik draai me om, zodat ik met mijn hoofd naar het plafond lig. Lana komt naast me zitten.

'Het komt vast wel weer goed Britt, hij laat je niet zomaar gaan.'

'Blijkbaar wel dus, anders zou hij niet met Jennifer zoenen.' Ze zucht diep.

'Laten we het maar afwachten, we weten niet wat er is gebeurd.'

'Dat weten we wel.' Ze zucht weer.

'We weten het niet. Misschien doet Jennifer het wel expres en kon Ashton er niks aan doen.'

'Hoe dan ook Jennifer is een-'

'Britt! Ik weet dan je hier bent!' schreeuwt Ashton door de deur heen. Ik kijk Lana verbaasd aan. Hij zat net nog buiten..

'Moet ik open doen?' vraagt ze zacht. Ik haal mijn schouders op.

'Britt, ik kan het uitleggen! Echt waar, je hoeft me alleen naar binnen te laten,' schreeuwt hij weer. Ik pak een kussen en druk het stevig tegen me aan.

'Je mag hem binnenlaten,' zeg ik tegen Lana. Ze knikt en staat op. Ze doet de deur open en Ashton stormt haar bijna omver. Ik druk het kussen nog iets dichter tegen me aan als hij naast me komt zitten. Hij wil een arm om me heen slaan, maar ik ontwijk hem. Hij snapt mijn hint blijkbaar en schuift een klein beetje van me weg.

'Ze kwam ineens naar me toe Britt, echt waar. Ik zou dit je nooit aandoen, dat weet je.' Er staan tranen in zijn ogen. Ik schud mijn hoofd.

'Ik weet het niet Ash,' zeg ik zachtjes.