Undercover again

7 - Lana

Ik word wakker van mijn mobiel die ik vergeten ben op stil te zetten, en afgaat. Ik werp een blik op de klok, en zie dat het half vijf is. Wie de fuck belt mij om half vijf? Ik tast naar mijn mobiel en na een tijdje voel ik iets bij mijn hand trillen. Als ik wil opnemen, word er aan de andere kant net opgehangen. Ik zie nog net "Michael" staan voordat het beeld weer op zwart springt. Ik kijk verbaasd naar mijn mobiel, waarna ik Michael terug bel.

'Met Michael.'

'Waarom bel jij mij om half vijf?' vraag ik gelijk.

'Goedemorgen Lana, lekker geslapen?' grinnikt hij.

'Ik lág lekker te slapen ja, tot dat jij zo nodig moest bellen.'

'Ik belde niet, Calpal belde.'

'Tuurlijk, die is helemaal niks veranderd.'

'Schattig toch?' Ik kan hem bijna horen glimlachen.

'Echt super schattig,' zeg ik droog. 'Nou, vertel.'

'Gaan jullie mee naar de zonsopgang kijken?' hoor ik Calum vragen.

'Wacht, nadat jullie mij wakker hebben gebeld is het de bedoeling dat ik uit bed stap en Britt ook nog is wakker maak?'

'Ja, denk ik?' vraagt Michael. Even later hoor ik nog een bevestiging van Calum.

'Gaan Ashton en Luke ook mee?'

'Weten we nog niet.' Ik zucht diep.

'Please?' vraagt Calum.

'Misschien, maar dan gaat het wel een uur duren.'

'Maar dan is de zon al lang opgekomen!'

'Oké, misschien een half uur. Doei Michael en Calum.' Ik hang op, leg mijn mobiel weer op het nachtkastje en laat mijn hoofd op mijn kussen vallen.

'Wie was dat?' Britt opent één oog en kijkt me vermoeid aan. 'En waarom om kwart voor vijf?'

'Is het inmiddels al een kwartier later?'

'Kennelijk.' Ik was toch slomer met terug bellen, dan ik dacht. 'Maar wie was het?'

'Michael en Calum.'

'Dus we zien ze eindelijk weer één dag, en gelijk worden we om kwart voor vijf gebeld? Wat was er zo belangrijk?'

'De zonsopkomst. Of we mee wilde kijken.' Britt zucht diep maar staat dan wonderlijk genoeg op.

'Kom, waarschijnlijk zien we ze niet zo vaak meer dus moeten we maar van die tijd die we nog hebben, genieten.'

'Ik haat vroeg opstaan,' zucht ik.

'I know, kom je?'

Even later zijn we opzoek naar het hotel. Gelukkig staan ze voor de ingang, en vallen Michaels blauwe haren goed op. Ze hebben Ashtom en Luke weten over te halen, en staan met z'n vieren op ons te wachten. We lopen met z'n zessen naar een park waarbij je niks van de zonsopgang kan zien, maar goed. Michael en Calum hadden wel hun best gedaan. Ze hadden een hele piknickmand meegenomen, en ook helemaal vol gepropt. Zelfs met hamburgers, die mij niet echt geschikt lijken voor half zes 's ochtends. Maar volgens Calum was dat juist geweldig.

'Nu hebben we nog wel de hele dag,' merkt Ashton op.

'Maar,' zeg ik terwijl ik een hap van mijn broodje doorslik, 'wel de helft minder energie.'

'En wat gaan we deze lange dag dan doen?' vraagt Britt.

'We kunnen...' Michael kijkt nadenkend.

'Ja?'

'Lasergamen?'

'Nee! Alsjeblieft niet!' Ashton schreeuwt bijna. Luke grinnikt.