Soğuk Prenses ( Askıya alındı )

SP 7.Bölüm

Meraba arkadaşlar yorum ve oylarınızı bekliyorum.
Elimden geldiğince hızlı ve uzun yazmaya çalışıyorum sizde görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim. Ha bide şarkıyı dinleyerek okumanızı tavsiye ederim.

Şarkı : Seksendört - Hangimiz

' Mavinin bile gölgesi siyahken, bu neyin sonsuzluğu ?'

Boğazım da öyle bir yumru var ki nefes alamıyorum. Boğuluyorum sanki.Zaman dursun istiyorum. Anlatamıyorum, bilmiyorum ilk defa tadıyorum bu duyguları. Ben ve o farklıydık evet ama inanmıştım işte . İmkansızı yaratmaya vardım onunla.

Benim üzerimden nasıl iddiaya girer kabullenemiyorum belki de kabullenmek istemiyorum. Hani böyle ağlamak istersiniz ama o göz yaşı size inat düşmez ya. Göz pınarlarınız da göz yaşlarınız kalmamıştır . Evet aynen böyle yoruldum artık yıprandım . Ben güçlü değilim. Hayata 1-0 başladım. Sevgi nedir bilmiyorum. Sevginin nasıl hissettirdiğini hep tatmak istedim ama mutsuz olmaya mahkumum sanırım .

Herşeyin yalan olması canımı çok yakıyor . Bana bakarken parlayan o masmavi gözleri gözlerimin önünden gitmiyor. Herşeyin koca bi hiçten ibaret olması sol tarafımda dayanılmaz derin bir yara açıyor.

' Ben bunu hakedecek naptım ?'

Defalarca soruyorum bu soruyu kendime. Neden ben neden !!

Daha 2 haftadır tanıdığım bu çocuğu hayatımın merkezi haline getirdim. Olmuyo yapamıyorum. Gülerken kısılan gözleri sinirlenince çattığı kaşları sevinirken sanki annesine istediğini aldırmış çocuğun ki kadar saf masumluğu gitmiyor işte.

' Sanırım aşık oldum '

Aşk...

Aşkın nasıl bişey olduğunu hep merak ederdim. Ama cesaretim yoktu. Korkuyodum. Yüz üstü bırakılmaktan korkuyodum. İhanetten, kandırılmaktan...

Acı, hayal kırıklığı, hüzün, öfke, nefret bu duygular beni şu an o kadar iyi tanımlıyorlar ki.

Sadece küçücük bir umudum vardı küçücük yaa. Ben şimdi napıcam peki ya bundan sonra nolucak onun gözlerine eskisi gibi bakabilecek miyim ?

Kelimelerin yetersiz kaldığı anlar vardır ya. Bir hiçmişim gibi davranmaları tamam belki dışardan duygusuz gibi duruyor olabilirim ama öyle değil. Güçsüzüm , kırılganım.

Kaç saattir burdayım bilmiyorum. Ardayla Ayberk'in konuşmasını duyduktan sonra ne Ayberk'e bişey söyledim ne de Görkem'e çantamı toplayıp sahile indim. Görkem' e kısaca rahatsız olduğuma dair bi mesaj gönderdim. Sonra telefonumu kapattım yalnız olmaya ihtiyacım var.

Bana olan ilgisi sırf iddia yüzünden miymiş yani ben ne sanmıştım Allah kahretsin ki beni sevdiğini. Ne kadar aptalım yaa .

Bir hıçkırık koptu dudaklarımdan istemsizce. Ağlamaktan nefret ediyorum ama her seferinde kendimi ağlarken buluyorum ne ironi ama. Ben bu kadar güçsüzüm işte içimde fırtınalar koparken hiçbişey yapamıyorum. Yanımdan geçenler bi kaç kez bana yardım etmeye çalıştılar ama hiç konuşmadım.

Yalnızım yapayalnız her zaman ki gibi

Sessizce denizin kokusunu içime çekiyorum. İlk defa yalnızlık içimden parçalar koparıyor.

Dayanamıyorum artık ilk defa birine güvendim. Ne haldeyimdir kim bilir tahmin etmek o kadar zor değil aslında. Gözüm kıpkırmızı şişmiştir saçlarım dağılmıştır. Ama bunlar o kadar önemli değil ilk defa iliklerime kadar acıyı hissediyorum. Ben hangi ara Ayberk'e bu kadar bağlanmıştım ki. Belki de İstanbul'a a hiç gelmemem gerekiyordu. Onu hiç tanımamam .