Soğuk Prenses ( Askıya alındı )

SP 11.Bölüm

Selam canımcımlar :* ❤❤ Arkadaşlar lütfen yorum ve oylarınızı bekliyorum 2 dakikanızı almaz jhhdhjjcj

İyi okumalar :))

Multide Arda var :D ♥

' İnsan bazen kaçmak ister kendinden , sokaklardan, evlerden, arabalardan, kalabalık yalnızlıklardan . '

Ben ona bakmaya devam ederken yüzünde tek bir mimik dahi oynamıyordu . Bir an kendimi gördüm gözlerinde. Ben de mi böyle ruhsuz bakıyorum acaba. Bana son bir bakış attı ve arkasına dönüp gitti.

' Hadi Balın ' Akının sesiyle bizimkilere döndüm. Görkem beni kollarının altına aldı. Belki de bu hayatta tek şanslı olduğum taraf Merve ve Görkem'i tanımış olmam.

Merve ' ye bilinmeyen numaradan gelen mesajları söylemediğim için kendimi suçlu hissediyorum. Bana anlatmadığım için çok kızıcak. Okula gidince Merve'ye bu konudan hemen bahsetmem gerektiğini aklımın bi köşesine not ettim.

Okula varınca hemen Merveyle birlikte sınıfa çıktık. Merve hala telefonuyla oyalanıyodu. Kimle mesajlaşıyor bu kız.

'Merve sana bişey söylemem gerekiyor ' dikkatini üzerime çekmeye çalıştım.

'Hııı ' kafasını kaldırmadan cevapladı .

' Kaldırsana ya kafanı kime diyorum ben ' telefonu elinden çektim.

' Ne var ya ne var ' bıkkınca nefes verdi. Kıza bak yaa ben burda Merveye söylemedim diye ihanet etmişim gibi hissediyorum ya o bana cevap bile verme tenezzülüne girmiyor.

' Bilinmeyen numaradan mesaj gönderen biri var bana .

Sana söylemek istedim ama gerek yokmuş galiba baksana. Neyse ya sen al telefonu mesajlaş ben kantine gidiyorum. Alıştım yalnızlığa. Ama hani en yakın arkadaşım hatta tek arkadaşlarım kardeşlerim sen ve Görkem olduğu için size anlatmak istedim. ' telefonu ona uzattım. Merve bana elini uzattı.

' Ama ' elimle sus işareti yaptım.

' Sakın Merve peşimden gelme yalnız kalmaya ihtiyacım var '

Merve'nin bişey demesine müsade etmeden sıradan kalktım . Sınıftan çıkıp kantine doğru gitmeye başladım. Merve ' ye biraz ağır konuştum sanırım. Ama kimsem yok ki onlardan başka. Hayatım da ki tek değerli insanlar onlar.

Kantine girince boş bir yer aradım. Köşedeki masanın boş olduğunu görünce hemen adımlarımı o tarafa doğru yönlendirdim . Sandalyeyi çekip oturdum. Kantindeki öğrencilere baktım. Hepsi hayatın toz

pembe olduğunu sanıyorlar. Ama hayat o kadar acımasız ki . Kimin ne kadar acı çektiğini bilmiyoruz. Sadece kendi dertlerimiz var sanıyoruz. Oysa öyle değil ki . Herkesin var. Bencil olmasak keşke.

' Selam ' yanımda ki sandalyenin çekilmesiyle gelen kişiye baktım. Esmer kahverengi gözlü bir çocuktu. Ama herhangi bi özelliği olmamasına rağmen dikkat çekiciydi.

' Sonunda yalnız bulabildim seni ' gülümseyerek baktı. Ben hep yalnızım

keşke bir bilse.

Yine cevap vermedim.

' Tamam peki sadece tanışmak için geldim adım Bora ' elini uzattı.

' Ben de Balın ' eli havada kalınca bişey demeden usulca indirdi.

' Canın sıkkın gibi anlatmak istermisin ' anlayışla baktı.

Tanımadığım birine içimi dökmek istiyordum aslında. Ama bu kesinlikle okuldan biri olmamalı.