Perfect strangers

Prolouge

"Im gonna live a life that i want,,,,stop forcing me to be a person that i dont want to be!!!STOP CONTROLLING ME!!"and i end up are conversation..

Im just so mad that im so eager to spite him,,pero kahit gano na ako kagalit at nasasaktan na dahil sa kaniya ay hinding-hindi ko talaga kayang magalit at saktan siya..

Alam kong madami na siyang nagawang maganda sa buhay ko pero sumusobra na siya...nagiging sunod-sunoran na lang ako sakaniya.

Nung biglang naisipan kong magmall na lang para palamigin ang isip ko kaya nag-ayos na ako para makaalis na,,nung ready na ang lahat ay naglakad na ako deretso papunta sa labas nang bahay at nilock ko na yung pinto at pagkatapos ay dumeretso na ako papunta sa kotse..

Habang nagmamaneho ako ay hindi ko talaga natatanggal sa isip ko ang gusto niyang pinapagawa sakin,,gusto ko mang kalimutan,ay hindi ko naman kaya dahil sabi nang utak ko ay yun yung tama pero yung sinisigaw naman nang puso ko ay hindi,nalilito na ako parang konti na lang ay mababaliw na ako,hindi ko na nga nakikita ang dati kong ako.

Huminga na lang ako nang malalim at nagconcentrate na lang ako sa pagmamaneho..

Papasok na ako sa parking lot nung biglang nagring ang phone ko kaya tinigil ko muna yung kotse dahil mahaba pa naman ang pila para sa parking fee.

"Hello bakit??,,,,,What!!!What happened???okay papunta na ko!!"at inend ko ang conversation namin.."oh my gosh!!"kinakabahan kong sinabi"sana okay lang siya"i can feel my heart beating on my chest,,i dont know what to do!!this is my fault..

"I wish i still see him alive and safe"i made a sign of a cross at went to the hospital.

Consciously,i found my self crying and anxious.."lord God save him."then i wipe my tears and drove my car as fast as i can.