Perfect strangers

CHAPTER 13

Ivory

"Kawawa naman din pala ikaw,,ako,meron ngang mga magulang,para namang wala dahil hindi naman nila ako napapansin eh,ang palagi lang nilang napapansin ay si Damon,,that's why i am so mad at Damon right now,,but that is not the only reason why i am so mad at him,,he is the reason why the two of most precious thing that i ever had lost"napayuko siya sabay nagpunas nang luha.

"Pero atleast meron ka paring freedom,,you can don whatever you wa g to do,,samantalang ako ay nakakulong lang mag-isa rito.."sabay punas nang luha ko.

"Oh!!wala namang pumipigil sayo,,if you want?sasamahan kitang mabuhay sa labas nang mansion na ito,,sasamahan kita sa lahat nang pagsubok na mararanasan mo dun sa labas,,just to have your freedom back,i will do anything just to make you happy."sabay hinawakan niya ang kamay ko nang mahigpit.

"Per-"

"No,,I dont take that for an answer,,all of us deserve to have a freedom,pipilitin kita,,lalabas ka rito sa madilim na lugar na ito at tulungan at samahan kita sa tunay na mundo nang tao,,all of us made here in this world to have a freedom,,and not to hide on this creepy mansion,,so please,,,wether you like it or not,,i will bring you to the outside world.."terminado niyang sinabi sakin.

"Pero hindi pa ako ready"natatakot kong sinabi sabay inalis ko ang kamay niya sa pagkahawak sa kamay ko.

"You dont need to be ready to be free in this world,because when god created you,,you already created to be ready to live"

Hindi na ako sumagot sa sinabi niya at niyakap ko na lang siya at niyakap naman din niya ako pabalik,,hindi ko na napigilan ang luha kong tumulo..

"Salamat,,salamat at tinulongan mo ko."

Ilang minuto din kaming nagyakapan at nagiyakan,pero maya-maya ay kumawala na ako sa yakap at tumayo,huminga muna ako nang malalim bago ako nagsalita.

"You dont know how you change my life,,i thought my life will be miserable,, but when you came into my life,,everything change,,you make me realize that life is worth living.."naiyak ako sa speech ko,,napangiti na lang siya bigla..

"Really?"hindi makapaniwala niyang sinabi.

"Tara,,ipagluto kita."sabay inoffer ko ang kamay ko sa kaniya at agad naman niya ito tinanggap at bigla na lang siya nagulat.

"Wait!"tumiggil siya sa pagtakbo."meron ka ba jang pagkain?"

"Oo naman,,kala mo?sa tingin mo ba mabubuhay ako nang ganito katagal kapag wala akong pagkain!nagiisip ka ba!!"sabay hinila ko nanaman siya.

Pagdating namin sa kusina ay agad ko namang nilabas lahat nang mga kailangan namin pangluto habang siya ay nakatayo lang habang nakatingin sakin na busy na busy..

"Ivory?"nahihiya niyang sinabi.

"Yes!bakit?"sabay tinaas ko ang dalawa kong kilay.

Bigla na lang siyang yumuko at hinimas ang batok niya sabay sabi."i,dont know how to cook."

"Huh!?yun lang ba?not a problem,,tutulungan kitang magluto,,pangbayad ko na lang sa mga mabuting nagawa mo sakin,,tutulungan mo ko mabuhay ulit,well ngayon ako nanaman ang tutulong sayo magluto."

Inayos ko na lahat nang mga kailangan ko habang siya ay nakatingin parin sakin habang nakasandal sa lababo at nakatingin sakin na nakangiti.

"Alam mo!mukha ka nang baliw jan,nakangiti mag-isa!"sabay inirapan ko na siya."kay let's start are cooking.

"Anong gagawin ko dito?"sabay kamot sa ulo niya.

"Hindi masyado mahirap,,you ill be my assitant chief"sabay ngumiti ako sakaniya"okay"sabay nagpacute at nagsimula nang magluto.

"Okay,Diavel?simulan mo na ang pagslice nang carrots into parallel."sabi ko kay Diavel habang naghuhugas nang mga gulay.

"But i dont how"sabay itinaas niya ang carrots at knife.

"Ah!"and then i rolled an eye"ako na nga!!"sabay inagaw ko sa kamay niya ang carrots at kutsilo at ipinakita sakaniya kung pano gawin"oh!ganiyan lang!napakadali lang eh!!"at bumalik na ako sa ginagawa..

Lumipas na ang ilang minuto at kalahati pa lang nang carrots ang naiislice niya at pawis na pawis na siya.nakakatawa naman tong bata nato.

"My gosh Diavel!!bukas pa tayo matatapos kapag ganiyan ka gumalaw"naiinis kong sinabi sabay inagaw ko nanaman ang mga bitbit niya"ako na dito,,balatan mo na lang sibuyas."

"Sige"at kinuha na niya yung sibuyas at nagsimula nang magbalat.

"Salamat at natapos na rin ako!!"sabay pinunasan ko ang pawis ko."oh ikaw!tapos kana?"pagkatingin ko sakaniya ay hindi ko napigilan ang sarili ko at tumawa ako nang malakas habang hawak-hawak tiyan ko."umiiyak ka ba!?"nang-iinis kong tanong sakaniya.

"Hindi ah!"sabay punas sa mata niya"AHHHH"sabay tumayo siya at sumigaw-sigaw.

"Oh bakit?!"naalala kong tanong sakaniya.

"My eye!!"

"OH!"sabay hinila ko siya palapit sa lababo"oh jan,mag hilamos ka!!ano ba naman kasi parang hindi ginagamit ang utak."

"Eh ikaw kasi eh!!"sabi niya habang naghihilamos.

"O!bakit naging kasalan ko nanaman ngayon?!huh!!"sabay hinampas ko pa ang likod niya.

"ARAY!!pano naman kasi nang-iinis pa"sabay pinunasan na niya ang mukha niya nang tuyo na pamunas.

"Hala!nagtanong nga lang ako eh!!wag ka na ngang tumulong at manuod ka na lang sa mga gagawin ko pinapatagal ko lang eh!!"

At nagsimula na ako sapagpapatuloy nang pagluluto,,pagkalipas nang ilang oras ay natapos narin ang lahat kaya inayos na niya ang mesa para naman ay may maitulong siya,habang ako ay inaayos ang mga pagkain,,pagkatapos ay naglakad na ako papuntang dining room at nagulat na lang ako nang pagkarating ko roon dahil naka-on ang chandelier,maayos ang pagkaarrange nang mesa na may kandila pa sa ginta at may love song pa na music galing sa cellphone niya.

"Anong ginagawa mo?"nagtataka kong tanong habang bit-bit ko ang mga pagkain.

"Wala,i just want this night memorable for you"sabay kinuha niya yung bit-bit ko at namamadaling na lagay sa msa at inayos ang upuan ko sabay ngumiti sakin.

"Tumigil ka nga"pero hindj lang niya ako pinansin at inalalayan lang niya akong umupo nang maayos.

"Salamat"sabay nginitian ko siya.

Pagkatapos nun ay nagsimula na kaming kumain at siya lahat ang gumagawa para sakin,kahit na sa paglagay nang tubig at pagkain sa plato ko.