Uzun bir aradan sonra :)
Günler günleri hızlı bir şekilde kovalıyordu ve mezun olmama yalnızca bir ay kalmıştı.Hazırlanmam gereken son sınavlara var gücümle çalışıyordum.Nasıl geçecek dediğim beş yıl çok çabuk geçmişti bile.Son dersler,son sınavlar,son sunumlar ve en güzeli son ödevlerdi.Bu süre zarfında kitaplarımdan uzun bir zaman ayrı kalmak zorunda kalmıştım.Bu yoğun günlerin bitmesini dört gözle bekliyordum.Düşüncelerime son vererek, tezimin son cümlelerini tamamladım.İşte hayatıma rahatlık katacak bir engeli de atlattım.Tezi düzenleyip bilgisayarı kapattım ve telefonu elime aldım.Son zamanlarda ilk yaptığım şeyler arasında olduğu gibi galeriyi açtım.Her gün aynı resimlere bakmaktan bıkmıyordum.Son beş ayda, içimdeki sessiz ruh kendini deli dolu bir bedene büründürmüştü.Tabi ki bunu gerçekleştirmemi sağlayan bir kişi vardı; Güz.Hayatıma mucize bir şekilde girip, mutluluğu bana vermişti.Beni yeni bir Asya'ya çevirebilmişti.Bir anda her şeyim oluvermişti.Yapmam dediğim tüm sözlerimi tersine çevirip, asla dediklerimi kabul ettirebiliyordu.Bu durum Şevval'i ne kadar rahatsız ediyor olsaydı da beni böyle görmek onu daha da mutlu ediyordu.Dost olmak farklı bir şeydi.Eğer ki gerçek dost olduğunu tam olarak kavramışsan, sana kardeş olabiliyordu.Dert ortağın,alışveriş arkadaşın,mutluluk paylaşıcın.Hem ne demişlerdi: ''Önce dostluk lazım,ötekiler geçiyor.''
Şevval'in odasına geldiğimde çoktan uyumuş olduğunu gördüm.Yastığa başını koyduğu an uyuyabiliyordu.Bu kıskandığım en güzel özelliğiydi.Yaklaşık dört yıldır bu evde birlikte yaşıyorduk ve ilk gün neyse hala oydu.O içindeki çocukla birlikte yaşayan güçlü bir kızdı.Bana bir aile,kardeş olmasının yanında örnek biri olmuştu.Şevval hep tutunabildiğim ve kırılmayacağını bildiğim ince bir ağacın güçlü dalıydı.Hayatımda gördüğüm en samimi insandı da.İyi ki vardı ve hep olsunduydu. Yüzümdeki koca sırıtışla dağınıklıkta açtığı üstünü örttüm ve yanağına iyi geceler kız kardeş öpücüğümü kondurarak kendi odama doğru yol aldım.Odama geldiğimde yatağıma hasret bakışı atarak çarşafı açtım.Uzun saatler çalışmanın ardından sırtımın yumuşak bir yatak ile buluşması harikaydı.İnsanın tüm yorgunluğunu alıp götürüyordu.Bu düşünceler sırasında tavan ile bakışmama bir ara verip telefonuma gelen mesaj ile komidine uzandım ve telefonu alarak mesajı açtım.
Gönderilen: Güz Mesafeler birleştirdi bizi. birde sözler. Razı olma hiçbir sessizliğe Biliyorsun seni seviyorum..
Gönderen: Asya Cemal Süreyya :) Bu şiirin güzelliği kadar bende seni seviyorum.İyi geceler.
Gönderilen: Güz İyi geceler :)
Ve her gece meleğim tarafından kulağıma fısıldanıyordu; en mutlu geceler Güz ile bitiyordu.
Gece midir seni bana düşündüren, Yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen? - Özdemir Asaf-
