Benimsin - ŞebSel -

15.Bölüm - Yaşamak İçin Sebebim Yok -

Bölüm kısa oldu biliyorum ama öyle olması gerekti.Öncelikle yeni bölüm perşembe gelecek.Arkadaşlar nedeni ise bu aralar psikolojim çok bozuk.

Dün ki şehit haberlerinden sonra canım iyice sıkıldı.Kim isterdi ki bir şehitin kızının yada oğlunun "BABA GİTME" demesini? İnsan çok üzülüyor.O şehitleri öldürenler diğer dünyada cezasını çekicekler.Allah onların belasını versin demek bile az.Ama o şerefsizler hakettiği yere gidecek.Hayat böyle yarın ne olacağını bilemiyorsun!.. 

İyi Okumalar... 

3 Gün Sonra

SELİM

O lanet olası geceden beri Şebnem iyi değildi.O adamı gebertecektim.Bunu yapacaktım! Şuan evdeydik eve dün gelmiştik.Ve Şebnem hiç uyumamıştı.Öylece koltukta yere bakıyordu.Şuan olduğu gibi.Gözünden bir damla yaş akmıştı.Ve elinin tersi ile gözyaşını silmişti.Onu kolumun altına almıştım.

"Ağlama!"

"Anne olacaktım ben.Onu kendi ellerimle büyütecektim.Ben onu çok istiyordum."

Hıçkırıklara boğulmuştu yine.Ellerimi saçlarının arasında gezdirmeye başladım.Kafasını kolumun altından çekip bana baktı.Ve aniden bana sarıldı.Yeniden gözyaşı dökmüştü.Ve kafasını boyun boşluğuma gömmüş ağlıyordu.

"Sakin ol meleğim.Hepsi geçicek sadece zaman ver kendine..."

Gözyaşlarını silip bana baktı.

"Artık anne olamayacağım."

"O nasıl söz?"

"Anne olmak için biri ile olmam gerekir dimi?"

Sadece bana bakıyordu.Sonradan yanakları kızarmıştı.Ve ellerimi yüzünün arasına alıp;

"İstediğin zaman çocuk yapabiliriz."

Bakışlarını sağa sola çeviriyordu.Doktorlar biraz zor demişti ama yinede bir umut vardı.

"Yaşamak için bir sebebim yok artık."

"Şebnem saçmalamanı istemiyorum.Yaşamak için bir sebebim yok ne demek intihar etmeyi mi düşünüyorsun?"

"Bilmem.Belki ederim."

"Beni yalnız bırakmana izin vermem."
"Neden?"

"Bilmem."

Sadece yine kafasını boyun boşluğuma gömmüştü.

"Selim!"

"Efendim?"

"Sence kız mı yoksa erkek mi olacaktı?"

"Bunu bilemem ama kız olsaydı senin kadar güzel olurdu.Erkek olsaydı da senin kadar cesur ve güçlü olurdu."

"Selim!"

"Uyu meleğim."

Dedikten sonra kafasını boyun boşluğuma gömmüş gözlerini kapatmıştı.Meleğim üç günden beri uyumamıştı.Yanından bir an dahi ayrılmamıştım.Kendine bir şey yapar korkusuyla yanından ayrılmıyordum.Yapardı.Kendine bir şey yapardı.Tutunacak dalı kalmamıştı.Bir süre sonra uyumuştu.Hemen onu kucağıma alıp yatak odasına götürmüştüm ve üzerini örtmüş yanına yatmıştım.Kendime daha da çok çekip bende uykuya dalmıştım.

****

Gözlerimi açtığım da Şebnem uyanmış kalkmaya çalışıyordu.Anladığım kadarıyla daha gece yarısıydı.

"Ş-Şebnem!"

"Efendim?"

"Ne oldu?"

"Lavaboya gideceğim."