Benimsin - ŞebSel -

36 - Git! -

Öncelikle koca bir özür diliyorum. Ve size iyi okumalar diyorum canlarım. Bu arada Siyahın Hapsi'ne bakmayı unutmayın... :)

Şebnem

Selim'e bakıyordum. Dolan gözlerimle ona bakıyordum. Onun gözlerinde öfke yoktu! Onun gözlerinde hayal kırıklığı vardı. Ve ilk defa bana böyle bakmıştı. Canım acıyordu. İçim yanıyordu...
Selim ani bir şekilde Kaan'ın yanına gelerek ona bir yumruk attı.

"Sen kimsin de buraya gelebiliyorsun lan pislik herif?!"

"Şebnem'i almaya geldim!"

"Böyle mi alacaksın? Adam gibi karşıma çıkmaktan korktun dimi?"

Ben sadece gözlerimden yaşlar akarcasına onları izliyordum. Selim ona inanmıştı...
Tekrar yumruk atmıştı... Tekrar... Tekrar... Artık Can ve Burak gelmişti. Ve zor ayırdılar yerde yatan Kaan'a baktığım da iğrenmiştim.

"Alın bu p*ç herifi!"

"N-ne oldu?" diyebilmişti Can.

Aslı yanıma gelip gözyaşlarımı sildi.

"İ-iyi misin?"

Olumsuz anlamda kafamı salladım. İnanmıştı işte! O inanmıştı.

"S-Selim..."

Sözlerime devam edemeden çekip gitti. Ve olduğum yere yığıldım. Aslı beni kaldırmaya çalışıyordu.

"L-lütfen kalkman lazım."

"B-beni eve gö-götürün."

Burak ve Aslı kolumdan tutarak arabaya bindirdiler.

"Hepsi yalan!"

"Tamam sakin ol canım biz sana inanıyoruz."

"Ama o inanmıyor." diyerek bir hıçkırık daha koptu ağzımdan.

"Eve gitmeye emin misin?" dedi Burak.

"E-eminim."

Aslı gözyaşlarımı silerken ben daha çok ağlıyordum.
Selim'in bakışı geldi aklıma. Bana hiç öyle bakmamıştı ki o adam.
Kalbimi sıkıyorlar gibiydi. Nefes almakta zorluk çekiyordum.

Eve geldiğimizde arabadan indim. Aslı arkamdan bir şey söylesede dinlemedim. Selim'e ihtiyacım vardı. Onun bana inanmasını istiyordum.
Evin içerisine girdiğimde koltukta öyle oturuyordu.

"S-Selim....."

"Kapa lanet olası çeneni!"

Lanet olası?! Gözyaşlarım daha da çok artıyordu.

"Y-yalan söylüyor."

Alaycı bir tavırla güldü. Bu benim canımı acıtmıştı. Ve ayağa kalkıp kolumdan çekti beni;

"Bana seni seviyorum demiştin."

"Seviyorum."

Seviyordum ben bu adamı. Kim ne derse desin sevecektim!

"Ben seni seviyorum. İnanma. Lütfen inanma."

"Sana güvendim."

Güvendim?! Ona inanıyordu ve bu benim canımı çok yakıyordu!

"Selim..... Ben seni çok......."

"Yeter!" dedi bağırarak! Ve sonra;
"Seni ve yalanlarını dinlemek benim işim değil!"

Deyip koltuğa oturmuştu. Gözlerim ağlamaktan şişmişti.

"B-ben...... "

"Kapa çeneni!"