Benimsin - ŞebSel -

4.Bölüm - Sadece Bana Aitsin -

ŞEBNEM

Evlendim,evlendim,EVLENDİM...Bu kelimeye alışamamıştım.Şuan arabadayız ve Selim'den ses seda yoktu.Öylece yola odaklanmış arabayı sürüyordu.Bakışlarım yüzüne kaydı istemsizce çok sinirli ve öfkeli görünüyordu.Tekrar bakışlarımı yola çevirdim.Onun evine hiç gitmemiştim.Hoş zaten gitmeye niyetim yoktu.Zaten bu evlilik Can'ın sayesinde olmuştu.Eskiden Can,Burak ile takılırdım en çok ben.Selim ile dostluk kurmuyordum.Yani kurmuyorum değil fazla samimi değildi benimle yada olmak istemiyordu.Onda çözemediğim çok şey vardı.Selim'de bir şey vardı ama anlayamıyordum ben bunu.Neyse zamanla anlarım belki diye düşünüp Selim'e baktım.Ve sessizliği bozup ;

"Daha gelmedik mi ?"

Sesim yumuşak çıkmıştı ona baktığımda hiç bir şey demiyordu bu adam benim sabrımı zorluyordu.Adam gülesim geldi adam mıydı çocuk muydu ? Yanımda ki kişinin çocuktan farkı yoktu.Bir soru sordum demi insan bir cevap verir gerçi o insan değil hayvanın teki.
Kendimi tutamayıp yine yüksek sesle ;
"Bir şey söyledim."

"Kapa çeneni."

Demişti.Korkmuştum çünkü sesi fazla öfkeli çıkmıştı.Ne yapmıştım ben ona ? Daha fazla sesimi çıkartmayıp kafamı cama yasladım.Gözlerim doldu içimdeki can masumdu hemde çok masum benim yüzümden oda karanlığa atılmazdı inşallah.Sanırım gelmiştik.Selim arabayı park edip beni umursamadan arabadan çıktı ben ise bu gelinlik ile zar zor çıktım arabadan.Bu ev büyüktü hemde fazlasıyla.Bir yanda havuz bir yanda ise büyük bir bahçesi vardı.Selim kapıyı hemencicik açıp geri çekilip işaret parmağı ile içeri girmemi işaret etti.Yavaş yavaş içeri girdim.

"Odaya geç."

Tekrardan işaret parmağı ile odayı gösterdi.Odaya geçtiğim de oturma odası idi.Turkuaz ve beyazın kullanıldığı renkler vardı.Oturma odasına bakarken Selim'in sesi ile irkildim.

"Otur!"

Demesi ile oturdum bu adamdan fazlasıyla korkuyordum.O ise ayakta bana bakıyordu.Emirlerden hoşlanmazdım ben.Alışamayacağım galiba bu evliliğe.

"Şimdi evde kimse yok olmadı da.Eve giren ilk kadınsın ve sadece bundan sonra bana aitsin.Bence Can'a dua etmen lazım.Ben olmasam ve o olmasa ortada kalacaktın.Ha bu arada evli bir adamı nasıl ayarttın çok merak ediyorum ve sana acıyorum."

Demesi ile gözlerim doldu.Bu adam fazlasıyla bana acı çektirecekti.

"Bu arada bugün bana marifetlerini göstermen lazım sonuçta ben bir erkeğim ve benimde ihtiyaçlarım var demi ?"

Demesi ile bakışlarımı hızla Selim'e çevirdim.Ayağa kalktım ve aramızda mesafe bırakarak ;

"Lütfen."

Sesim sadece çok kısık çıkmıştı.O ise şaşkın şaşkın bana bakıyordu.

"Ne lütfen ?"

Bir şey diyemiyordum.O ise hızla kolumdan tutup kendine çekti beni.

"Ne lütfen ?"

Yine bir şey demedim çünkü söylemeye utanıyordum.Tekrar sinirle ;

"Ne lütfen Şebnem ?"

"Yapamam."

"Neyi ?"

"Seninle birlikte olamam."

Dediğimde alayca sırıtmıştı.

"Zoraki olursun o zaman."

"Selim lütfen."

Dememle gözümden iki damla yaş aktı.

"Evli adamla oldun benimle mi olamayacaksın.Ha bu arada ağlama sakın ağlama!"