Benimsin - ŞebSel -

26.Bölüm - Kırılmak -

ŞEBNEM

"Çok seviyorum seni."

Gülümsemeden edemedim.Onun bana böyle davranması beni benden alıyordu.Şuan çok mutluydum.Ve bu mutluluğun bitmemesini istiyordum.Kollarımı boynuna doladım ve bende ona;

"Bende seni seviyorum."

Sadece öylece bakıyorduk birbirimize.Selim var diye hayata tutundum ben.3 ay önce nasıldık şimdi nasılız?! İçimde kötü hisler vardı ancak o kötü hisleri üzerimden atmak istiyordum.Dudaklarımızın arasında bir milim vardı ve bende gözlerimi kapatmıştım.O sırada sıcacık dudaklarla dudaklarım kaplandı.İçimde kelebekler uçuyordu.Ondan hiç ayrılmak istemiyordum.Sadece o ve ben...
Ellerini belime koymuş beni daha da çok kendine bastırıyordu.Birbirimizden bir saniye bile ayrılamazken ondan tamamiyle ayrılmak ölüm sebebim olabilirdi.Dudaklarımı zorlukla Selim'in dudaklarından ayırdım ve nefes alıp veriyordum.

"Ben sana niye doyamıyorum?"

Sorduğu soruyla ona bakakaldım.Ne cevap vereceğimi aklımdan bile geçiremiyordum.Utanıyordum da...

"Bence daha yeni başlıyor."

"N-ne?"

"Gece."

Hızla geri çekildim ve;

"Ya Selim zevk mi alıyorsun?!"

"Neyden?"

"Beni utandırmaktan!"

Derin bir nefes aldı ve bana sinirli bir şekilde;

"Ben sana benden utanma diye kaç kere dedim? Ben senin kocanım Şebnem! Buna alışman lazım."

Dediğinde bir şey demiyordum.Doğru diyordu o benim kocamdı.Ama ben böyle şeylere alışık değildim.Utanıyordum da.Bana yaklaşmaya başladığında ellerini yanağıma koydu ve;

"Benden utanma."

Kalp atış seslerim kulaklarımda çınlıyordu.Ne zaman alışacaktım ona?! Tekrar dudaklarıma yaklaşmaya başladığında yine gözlerimi kapatmıştım.Beni kucağına alıp hemen dudaklarıma yapıştı.Açlıkla dudaklarımı emiyordu! Onu bu kadar arzulamam normal miydi?..

****

Gözlerim zorlukla açılmıştı.Sanki binlerce yük varmış gibiydi göz kapaklarım.Gözlerimi açtım ve yan tarafıma baktığım da Selim beni sıkıca sarmalamış uyuyordu.Onu böyle izleyebilirdim.Elimle saçlarını yavaş yavaş okşamaya başlamıştım.Çok seviyordum kimsenin sevmediği kadar seviyordum ben bu adamı.Başıma gelen en güzel şeydi Selim.O olmasa kimse yokmuş gibi geliyor bana.Yanından ayrılmak istemesem de yavaş yavaş Selim'in kollarından ayrıldım.
Ve hemen banyoya gidip ılık su ile duş almıştım.Banyodan çıktığım da Selim hâlâ uyuyordu.Ve benimde aklıma bir şey gelmişti.Masada duran su bardağında çok az bir su vardı.Ve o suyu alıp Selim'in yanına gittim aslında çok kararsızdım onu uyandırmaya da kıyamıyordum ama uyanması lazımdı.Yüzüne suyu azcık bir şekilde döktüğüm de ani bir şekilde kollarımdan tutup kendimi Selim'in altında buldum.Ve bana sinirli gözlerle bakıyordu.

"Ne yapıyorsun?"

"B-ben seni uyandırmak istedim."

"Daha güzel uyandırma şekilleri var."

"Bu su ile uyandırma yöntemi daha güzelmiş."

"En nefret ettiğim şeyi yaptın!"

"Uyanmazdın!"

Dudaklarıyla dudağımın kenarına ve yanağıma öpücük kondurup hemen Selim'i itip ayağa kalktım.Ve ona;

"Kalkman lazım."