~Internet Love~ Greek.

~Chapter 19~♥

~Nina'c POV~

~Tρείς μήνες αργότερα~

Επιτέλους, Χριστούγεννα! Μία απο τις καλύτερες και αγαπημένες γιορτές όλον μας. Και ο λόγος; Όλοι οι συγγενής μακρινοί ακόμα και κοντινοί, μαζεύονται σε καποιανού το σπίτι μοιράζοντας χαρά, αγάπη και ευτυχία. 

''Αγάπη μου, ετοιμάστικες;'' Ρώτησε η μητέρα μου, καθώς έβαζε μία μικρή ποσότητα απο την κολόνια της.

''Ναι, τώρα μαμά!'' Απάντησα, βάζοντας μία μικρή πινελιά απο το μολίβι στα μάτια μου.

''Άντε, βγιάσου! Θα χάσουμε το αεροπλάνο!'' Φώναξε ο πατέρας μου, ενώ στεραίωσε κάπως την μαύρη γραβάτα του. Κοίταξα τον εαυτό μου, για μία τελευταία φορά στον καθρεύτη και όταν σιγουρευτίκα ότι ήμουν στην εντέλια, πείρα το τσαντάκι μου και κατέβηκα τις σκάλες, αμέσως αντίκρυσα τους γονείς μου, οι οποίοι φενόντουσαν ανοίσυχοι λόγο ότι φοβόντουσαν να μην χάσουν το αεροπλάνο για την θεσσαλονίκη.

''Αα, επιτέλους! Κούκλα, κούκλα..'' Είπε η μητέρα μου, δινοντάς μου ένα απο τα γλυκά φιλιά της.

''Ευχαριστώ πολύ μαμά.'' Απάντησα, χαμογελόντας.

''Λοιπόν κορίτσια, είστε έτοιμες!''  Είπε ο πατέρας μου, βάζοντας τα μαύρα Raynban του. Εμείς κουνήσαμε καταφατικά το κεφάλι μας και μπήκαμε μες στο αμάξι, με κατεύθυση; Προς το αεροδρόμιο...

...

Η πτήση μας, ήταν διασκεδαστική. Ο πατέρας μου, καθόταν μαζί με την μητέρα μου ενώ εγώ, μόνη μου. Μερικές φορές λέγαμε και κανά-διό πλάκες ενώ άλλες, όχι. Μέτα απο 59 λεπτά, άντε σχεδόν μία ώρα φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη, όπου μία ζεστή, ζέστη μας είχε κυριεύση για τα καλά. Αφού βρήκαμε ένα ταξί της προκοπής, κάθησα ακριβώς στην μέση. Ο Οδηγός μας μίλαγε για άσχετα πράγματα και κυρίως για την θρησκεία μας και για τα πολιτικά γεγονότα. Εμένα το κεφάλι μου, αδεν ήταν εκεί. Ήταν στο Γιάννη. Πόσο θα ήθελα σήμερα να τν δω και μακάρι φυσικά. Αφού φτάσαμε στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού. Βγήκα απο το ταξί, βοηθόντας τους γονείς μου με τις βαλίτσες.

''Καλώς τους, καλώς τους..'' Άκουσα την φωνή του παππού μου, κρατώντας την καφέ καραμπίνα του. Σίγουρα θα είχε πάει για κυνήγη.

''Παππού! Πόσο μου έλειψες..'' Είπα, τρέχοντας προς την αγκαλιά του.

''Μεγάλωσες μικρή! Έχω να σε δω απο τον Αύγουστο κι έχεις γινει κοτζάμ κοπέλα!''  Είπε φιλώντ ας με στο αριστερό  κούτελο του κεφαλιού μου. Εγώ χαμογέλασα και μπήκα μες στο σπίτι, δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα. Όπως περπατούσα έπεσα πάνω σε κάποιον, σοίκωσα  το βλέμα μου και αντίκρυσα τον Γιάννη. Πανέμορφος απο πάντα! Μόνο που... Είχε αφήσει λίγα γένια.