~Internet Love~ Greek.

#ΕπίλογοςVol2❤️‍

Anna'c-Maria'c & NiCk POV

~Τρία χρόνια αργότερα~

''Μηχάλη; Νικολέτα;!'' Φώναξα, προσπαθώντας να βρω τα παιδιά μου. Εχούν περάσει σχεδόν τρία χρόνια απο τον γάμο μας. Με το Νίκο, αγαπιόμαστε πάρα πολύ και δεν θα το αφήσω έτσι.Ο Νίκος είχε πάει ταξίδι στο Λονδίνο λόγο της επιχηρισείς του. Όποτε έμενα μόνοι μου με τα παιδιά....

'Ναι, μαμά;'' Άκουσα τη φωνή της μικρής Νικολέτας, ενώ έτρεχε για να τρέξει κοντά μου.

''Που είσαστε; Ετοίμασα τραπέζι!'' Ρώτησα, καθώς έβαζα τις τελευταίες πετσέτες πάνω στο τραπέζι.

''Αα, εμμ... έξω με τον μπαμπά!'' Απάντησε χαμογελόντας ενώ χοροπίδαγε σαν παρδαλό κατσίκι.

''Με τον μπαμπά; Γύρισε;'' Ρώτησα, ενώ εμφανίστικε στο προσωπό μου ένα πλατύ χαμόγελο.

''Ναι, είναι έξω στη βεράντα μαζί με τον Μηχάλη.'' Είπε η μικρή, ξεφυσόντας. Εγώ άνοιξα τη εξώπορτα και έτρεξα να δω που είναι. Ξαφνικά, τον αντίκρυσα να παίζει με τον μικρό. Με είδε και μου χαμογέλασε.

''Νίκο;''

''Άννα;'' Είπε, με ένα υπέροχο χαμόγελο κολλημένο στα χείλη του. Σοικώθηκε απο το γρασίδι και έτρεξε να με αγκαλιάσει.

''Μου έλειψες!'' Είπα, ενώ τον είχα μες στην αγκαλιά μου. Ίδιος, δεν έχει αλλάξει καθόλου αλλά γαμώτο. Πόσο μου είχε λείψει αυτό το υπέροχο βλέμμα.

''Και μένα το ίδιο.'' Απάντησε, φιλόντας με μαλακά στα χείλη. Βασικά τι μαλακά; Με φιλούσε με πάθος, πλέον είχαμε χαθεί στον κόσμο μας, στο δικό μας κόσμο.

''Γκούχου,γκούχου...'' Ακούστηκε, η φωνή της ενοχλημένης κόρης μας. Είχε σταυρώσει τα χέρια της και μας κοιτούσε νευριασμένα.

''Χαχα, λοιπόν... το τραπέζι είναι έτοιμο. Θα έρθετε;'' Ρώτησα, κοιτόντας τους απορημένη. Εκείνη κουνήσαν καταφατικά το κεφάλι τους και μπήκαμε μες στο σπίτι. Αμέσως καθήσαν και έβαλα ένα ακόμη πιάτο για τον Νίκο. Αμέσως αρχισαμε να τρώμε. Όταν τελειώσαμε μάζεψα τα πιάτα και τα έπλεινα, αμέσως έβαλα τα παιδιά για ύπνο και κάθησα μαζί με τον Νίκο στο καναπέ.

''Τι λες να βγούμε το βράδυ για κανένα ποτό;'' Με ρώτησε, ενώ σχημάτισε στο προσωπό του ένα υπέροχο χαμόγελο.

''Και τα παιδιά;'' Τον ρώτησα, ενώ είχα μείνει να τον κοιτάω καλά-καλά.

''Εμ, τα παιδιά... θα καλέσω την μάνα μου να τα πάρει, αν είναι!'' Είπε, κλείνοντας πονηρά το μάτι.