~Internet Love~ Greek.

~Chapter 15~♥

~Νίνας POV~

''Νίνα, τα πείρες όλα;'' Άκουσα την φωνή του Γιάννη, η οποία ξεπρόβαλλε μες στα αυτιά μου.

''Ναι..'' Απάντησα, καθώς κρατούσα την μεγάλη μου ροζ βαλίτσα.

''Σίγουρα;'' Με ρώτησε γεμάτο απορία.

''Ναι, ρε αγάπη μου.'' Είπα, ενώ του χαμογέλασα. Εκείνος με κοίταξε σκεπτικός και έπεσε στην αγκαλιά μου.

''Σίγουρα, θες να μου φύγεις;'' Με ρώτησε, καθώς με είχε πάρει μία μεγάλη σφυχτή αγκαλιά. Τον ένιωθα, μύριζε το αρωμά μου.

''Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς..''  Του απάντησα, ενώ έσκυψα το κεφάλι μου. Η πικρή αλήθεια ήταν ότι δεν ήθελα να τον αφήσω μόνο αλλά είχα τις σπουδές μου, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.

''Το ξέρω..'' Μου απάντησε, καθώς σοίκωσε το κεφάλι του και μου χαμογέλασε, σχεδόν.. Όσο μπορούσε.

''Είστε έτοιμη;'' Ακούστηκε η φωνή της γιαγιάς μου, ενώ έβαζε λίγη απο την κολόνια της.Εμείς κουνίσαμε το κεφάλι μας, κι έκανε νόημα στον παππού να με βοηθήσει με την βαλίτσα... Όταν με βοήθησε, μπήκαμε στο αμάξι και φύγαμε προς το αεροδρόμιο. Αφού φτάσαμε είδαμε την Άννα-Μαρία με τον Νίκο έξω απο την πόρτα του αεροδρομίου να μας περιμένουν. Βγήκα έξω και έτρεξα να την πάρω αγκαλιά.

''Αδελφούλα μου..'' Της είπα καθώς την έσφυξα στην αγκαλιά μου και άρχισα να κλαίω.

''Έλα,έλα... Ηρέμισε... Σε παρακαλώ!'' Με παρακάλεσε ενώ με έτριβε μαλακά στην πλάτη μου.

''Δεν μπορώ... Νιώθω ότι τον χάνω!'' Της είπα, καθώς σκούπισα τα μάτια μου.

''Δεν θα τον χάσεις... Ξέρω πολύ καλά τον κολλητό μου, σαγαπάει!'' Πετάχτικε ο Νίκος, ενώ  μου χαμογέλασε παρηγορικά. Εγώ κούνησα το κεφάλι μου και μπήκαμε όλοι μες στο αεροδρόμιο... Έβγαλα εισητήρια και επέστρεψα προς τα παιδιά.

''Παιδιά... Θα μου λείψετε όλοι τόσο πολύ... Νίκο... να προσέχεις την εγκυμωνούσα μας και συ Άννα-μαρία μου τον Νίκο.. Γιαγιά,παππού.. να μου προσέχεται τον Γιάννη... Και συ Γιάννη.... Να προσέχεις τον εαυτό σου, γιατί θα μου λείψεις...'' Είπα καθώς, έπεσα και τον αγκάλιασα τόσο πολύ, όσο δεν τον έχω ξανά-αγκαλιάσει... 

''Μωρό μου, θα μου λείψεις..'' Μου απάντησε, καθώς με φίλισε στα χείλη μου. Το φιλί μας ήταν σε αντίθεση με τα άλλα ήταν το καλύτερο.. Τόσο πάθος, τόσο αγάπη... Όλα μαζί.

''Η Πτήση για ελευθέριος βενιζέλος να ηλσέρθει παρακαλώ..' Άκουσα μία κυρία να φωνάζει απο τα μεγάφωνα.

''Πρέπει να φύγω... Θα μου λείψεις... Θ σε πέρνω τηλέφωνα!'' Του είπα, καθώς έφυγα... Εκείνος δεν είπε τίποτα, είχε μείνει...Θέε μου.... Σκέφτηκα καθώς αφησα την βαλίτσα μου και μπήκα μες στο αεροπλάνο...

~Άννας-Μαρίας POV~

''Έλα ρε Γιάννη, ηρέμισε...'' Του είπα, καθώς χαμογέλασα.

''Πως να ηρεμίσω ρε Άννα, την έχασα!'' Μου φώναξε καθώς απο τα γαλανά του μάτια ξεπρόβαλλε ένα δάκρυ.

''Μαλάκα, είμαστε σε δημόσιο χόρο!'' Είπε ο Νίκος, ενώ με είχε στην αγκαλιά του.

''Δε γαμιούντε και αυτή!'' Φώναξε ο Γιάννης, ενώ πήγε να φύγει... Τρέξαμε και τον πιάσαμε.

''Είσαι με τα καλά σου;'' Του φώναξε, ο Νίκος ενώ τον ταρακούνησε.

''Όχι....'' Είπε ο Γιάννης, με κατεβασμένο το κεφάλι..

''Γιαγιά, παππού... Πάρτε τον σας παρακαλώ!'' Παρακάλεσα την Γιαγιά και τον παππού, ενώ ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάμματα... Εκείνη τον πείραν και ο Νίκος πείρε εμένα.

''Μωρό μου;''  Με ρώτησε, καθώς με έβλεπε με κατεβασμένο το κεφάλι.

''Τι είναι αγάπη μου;'' Τον ρώτησα, ενώ κοιτούσα τα υπέροχα πράσινα μεγάλα μάτια του.

''Γιατί είσαι έτσι;'' Με ρώτησε, καθώς οδηγούσε.

''Απλά.... Να... ποτέ μ δεν έχω μείνει μόνη χόρις την αδελφή μου!'' Του απάντησα, καθώς κατέβασα το κεφάλι μου.

''Ναι, αλλά τώρα έχεις εμένα!'' Είπε, καθώς σχημάτισε ένα χαμόγελο στα χείλη του.

''Το ξέρω πριγκιπά μου...'' Άπαντησα, καθώς έβγαλα το κινητό μ απο την τσέπη μου και άρχισα να παίζω.........

Hey, hey, hey :D ΦέΝια Εδώ^-^ Συγγνώμη που άργησα να σας βάλω νεξτ αλλά ξεχάστικα και δεν ήξερα τι ν γράψω :( Αλλά μ ήρθαν ιδέες... So, ελπίζω να σας άρεσε Vote&Comment και σας υπόσχομαι ότι το  επόμενο θα μπει πιο γρήγορα απο'τι αυτό που άργησε... Φιλάκια -Φένια <3