-Doktor bişey oluyoo!!!
Yardım edin!!
Ekin nefes alamıyodu.Ağzındaki nefes almasına yarayan hortum onun nefes almasını zorluyordu.Bu iyi bişeymiydi?
-Doktor bey Ekin nasıl?
Noldu birden ona?
-Sakin olun.Müjdemi vermek istiyorum.Ekin bey nefes alma işlemini hortumlar aracılığıyla yapıyodu.
Sanırım ilaçlar etkisini göstermiş olmalı ki şuan tüm fonksyonlarını vücudu yapabiliyor.
Yani artık bitkisel hayata geçme riski de çok az.
Yarın onu yoğun bakımdan alıcaz.Normal odaya bir süre geçemicek olsa da emin olun iyileşicektir.
-Peki kafa tasındaki çatlak?
-Dediğim gibi.Kafa tası da diğer kemikler gibi kendini yeniler.
Yani şöyle anlatim.Bacağımız kırılınca nasıl kendini yeniler o şekil yani.
Ben ağlamaya başladım.Ama bu sefer gözyaşlarım sevinçtendi.
Tam umudu kesmişken bana ,bize geri döndü.
Ona yeniden kavuştum.
Kalbim yeniden atıyo..
Nefes alabiliyorum artık..
Beni kendisine ne ara aşık etti bu kadar?
İşte olayın o kısmını hatırlayamıyorum.
...
Sabah kolumda bi el hissedince uyandım.
-Birsen hadi kalk tatlım sabah oldu.
-Ekin !
-Kızım uyan uyan !
Ben Ece !
-Hepsi rüyaydı dimi?
-Hayır hayır.Ekin'i yoğun bakımdan çıkartıyolar .
Sende dün çok yorgundun uyuya kalmışsın kalk kahvaltı et.
-Tamam.
-Ben gelicem sen bekle .
-E-Ece!
-Efendim?
-Saol.
Bana tüm kalbiyle gülümsedi Ece.
O gerçek bi dost.
Efe'de Ece kadar iyi.Ekin için o da gerçek bi dost.Onlar olmasaydı belkide ben kafayı yemiş olurdum.
Ama artık geçicek bu günler.
-Tostlar geldii.
-Hmm keyfim yerinde bugün yemek yiyebilirim..
-Farkettim.Yüzünde güller açıyo.
Ben sana söylemiştim Birsen.
-Ne söylemiştin sevgilim?
-Ayy!!Efe ödüm koptu.
Ya diyorum işte iyleşicek diye .
Birsene onu söylüyodum.
Hep birlikte yemek yedik.Bende Ekin'in yanına gittim tabi..
Onu izlemek bile huzur veriyo.
-Birsen telefonun çalıyo.
-Alo abi?
.....
-Ne diyo abin Birsen?
-Abim iş seyahatinden dönmüş.Bende olanları anlattım.Şimdi yolda buraya gelicek.
-Ha tamam canım.
Ekinden....
Uyandığımı bilse Birsen sevinçten havalara uçar sanırım.
Evet gözlerimi açamasamda,hemşirenin serum takmadan önce iğneye vurmasını bile duyuyorum.
Gözlerimde bir ağırlık vardı artık o da yok.
Hepsi başımda.Birsen,Ece,Efe.
Onlara küçük bir şaka yapıcam sanırım...
Tamam planım şu.
Uykumda rüya görüyomuş gibi yapıcam.Yani kısmen biraz korkutucam...
-Aa bi ışık görüyorum.
Beyaz bi ışık!
-Kaç sevgilim ordan!
Ekin!
-Birsen!Sende burdasın ama ben ışığa gidicem ellerin çok uzak bana.
Ellerimi tuttu gülmemek için kendimi zor tuttum..
-Bana gel Ekin gitme o ışığa!
-Dede sen öldün ne işin var bembeyaz ışıkların-
-Bana gel gitme!
Ekinn!!!
Ben sevgilin bak Birsen tut ellerimi kaç ordan gitme benden!
-Ben senden hiç gitmedimki.
Gözlerimi açıp sırıttım.
Birsenin yüzü şekilden şekle girdi.
Bi şaşkın,bi sevinçli,bi kızgın tam çözemedim.
Sonra içeri hemşire girdi.
-Aaa ben de size Ekin bey uyandı dicektim , neyse .
Birsen hemşireyi dövücekmiş gibi baktı.
Eceyle Efe de hepsinin oyun olduğunu anlayınca gülmeye başdılar.
Bizimki iyice sinirlendi .
-Bu halde bile beni gıcık ediyosun!
Bi baktım ağlamaya başladı.
-Noldu Birsen!
-Sen iyisin ya . be-n çok korkmuştum.
Diyip tuttuğu elimi iyice kavradı.
-Bak ben iyiyim.Seni hiç bırakırmıyım.
Belayım ben bela..
Gülümsedi.
O gülümseyince sanki nefes alıyodum.Aşk böyle bişey işte.
Beni kendisine ne ara aşık etti bukadar?
İşte olayın o kısmını hatırlayamıyorum.
Yorumları bekliyorum.
