Bölüm 22

5.3K 147 7
                                    

Bir insanın hayatı daha ne kadar mahvolabilir?
Bi insan nasıl bukadar sevdirebilir kendini?

Birisi çıkar ve değiştirir tüm yörüngeni..
Her yağmur damlası kalbine bir kezzap acısı gibi değer.
Değersiz vücudun artık acıdan başka birşey hissetmiyo Beril..
Kahrolası kalbin artık sadece nefret duyuyo o aşkla bakan gözlere...

Yazardan..

Beril annesiyle babasının mezarı başında ağlıyordu.İzmir'e geldiğinden beri hayatı mahvolmuştu.
Ekin onum kalbinde artık affedilemez bi nefret yaratmıştı.
Ve aldatılmak Berili yıkmıştı...

Berilden....

Eve geldim ama yaşamıyordum sanki.
Hattımı telefonumdan çıkarıp kırdım.
Facebook hesabımı sildim,
hayatla baglantılarımı kopardım.Ve artık okula gitmicem.

Belki zor atlatıcam ama onu artık onu görmek istemiyorum.Çünkü aldatılmak bir kadına yapılacak en kötü şeydir.

Uykularımı hayatımı duygularımı benden çalan bi piç için ağlıyorum..

Aşka artık inanmıyorum.Erkeklere inanmıyorum.Sevgiye inanmıyorum.Artık hiçbirşeye inanmıyorum.

Yatağımın içine girdim kapı çalıyordu ama açmadım.
Aşağıdan Ekinin bağırıkları geldikçe hıçkırıklarım dahada güçlendi.
Sonra gözyaşlarımı silip aşağıya indim.Gülümsedim ve kapıyı açtım.

-Buyrun birine mi bakmıştınız?

-Beril yapma böyle bak ben sana an-

-Burda Beril diye biri yok Beyefendi.Öldü anladınız mı?
Bi şeref yoksunu onun hayatını aldı elinden umutlarını aldı...
Şimdi birdaha gelmemeniz dileğiyle bu kapıyı kapatıcam.
Artık ne bu kapıda yeriniz var nede bu kalpte!

Kapıyı hızlıca çarptım.
Koşarak odama çıktım.Yatağın içine girdim ve gözlerimi yumdum.
Bunlar geçicek biliyorum....

1 hafta sonra..

Abimin gelmesine 20 dk kaldı.
Onu çok özledim.Hayatımdaki tek erkek artık o olucak.

Ding dongg
İşte geldii!

-Abiii

-Noldu Beril niye ağlıyosun?!

-Abi gitme bidaha beni bırakma!

-Tamam gitmem bidaha ama bana anlat kim üzdü seni!

-Be- ben ona inanmıştım abi ama o..

-O oğlanmı?
Görür şimdi o!

Hızlıca kapıyı çarptı .Ekin'e gidiyo belli arkasından nekadar bağırsamda fayda etmedi.

Görkemden...

Bu oğlan fazla oldu!
Kimse benim kardeşimi üzemez,izin vermem!
Berili ilk gördüğümde bi evden çıkıyodu.O ev o oğlanın evi olmalı.
Eve gittim ve kapıyı o açtı.
Açtığı anda yumruğu geçirdim.

-Seni birdaha Beril'in yakınlarında görürsem canını yakarım!
Kimsenin kardeşimi üzmesine izin vermem anladın mı?

Sanki suçluymuş gibi karşılık vermedi .
Kapıyı çektim ve çıktım.
Eve geldiğimde Beril uyumuştu .
Üzerini örttüm ve onu izledim.
Onun canı yanınca benimde canım yanıyodu sanki..
Kardeşlik böyle birşey iştee...

Kapının çalmasıyla irkildim ve Beril uyanmasın diye hızla kapıyı açtım.

Bölüm sonu ve bir sonraki bölümlerde çok şaşıracaksınız.
Yani ben öyle düşünüyorum sjsj:D

Bir sonraki bölümde sizce neler olacak?
Yorumlarınızı bekliyorum mutlaka...

Tutkum❤ (Umut Yok)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin