"Şe-şey banamı dedin gerçi su dedin ama bana dememişte olabilirsin ama yani ama anlamıyorum beni kim sev-"
Sözünü yarım bırakıp dudaklarına yapıştım.Evet ben yapıştım.Çünkü ona aşıktım.Biraz aksi biraz da utangaç biri olsamda aşkın gücü yaptırdı bana bunu.Hayatın tüm olumsuzlukları silindi sonra.Herşeyi unuttum sadece onu hissediyordum.Nefes almak için ayrıldığımızda gülümsüyordu nekadar şokta olsada.
"Be-ben de seni seviyorum Görkem"
Ellerini tutup içeri girdim ve dans ettik.
Beril
Ekinle dışarı çıkacaktık.Bugün bana bi farklı bakıyordu sanki.Nedenini anlamadığım birşey vardı gözlerinde.
"Ekin bana niye öyle bakıyorsun"
"Hiç. "
"İnanayımmı?"
"İnan inan" Diyip öptü.
"Bugün biraz güzel giyin aşkım özel biryere gideceğiz"
Biraz abartılı olmasın diye bunu giymiştim.Ekin kısa diye mızmızlansada sonunda dışarı çıkabilmiştik.
Okula gelmiştik. Çok şaşırmıştım.
"Neden buraya geldik."
"Süpriz " dedi ve ellerimden tutup arkamı döndürdü.Gözlerimi bağlayınca merakım dahada arttı.
"Aş-"
"Sus ve ellerimi tut" Dedi.Sustum.
Okulun içne girince durduk ve gözlerimi açtı.Tüm bahçeyi kaplayan mumular kalp şeklini almıştı ve ben içindeydim.Sonra önüme eğilip cebinden yüzük çıkardı.
"Sonsuza kadar başımın etini yemeni istiyorum benimle evlenirmisin.Benim kadınım olurmusun?"
O an zaman mekan kavramı kayboldu.Sevinç gözyaşlarımın içinde söyleyebildiğim tek kelime "Evet"
