Fool for Love.. (K POP FAN-FICTION)

Because.

Chapter TWENTY EIGHT - Because.

@Canteen, LUNCH_

"Wala! Unfair ka! Sabi sabay-sabay tayo magpapagawa eh! Dun ka na kay Ron!" -Sally.

"Pinilit nga niya ako sabi. Ang kulit~"

"Walaaaaaaa! Dun ka na kay Ron MO!" -Rish.

"Punyemas. Ang kukulit niyo ah." Kanina pa ko paliwanag ng paliwanag dito pero ayaw nilang makinig.

"Oo nga! May namamagitan sa inyo no?!" -Sally.

"Wala nga sabi!"

"Eh bakit lagi kayong magkasama?!" -Irish.

"Lagi kaming nagkakasalubong eh! Kasalanan ko ba yon?!"

"Oo! Nakabili ka nga ng gown kasama siya eh!" -Irish

"Pinilit nga lang ako sabi! Antigas ng ulo!"

"Nagpapilit ka naman?!" -Sally.

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH! ANG SARAP NIYONG PAGKUKUKUTUSAN!" -Sigaw ko. Napatingin tuloy yung mga tao sa Canteen.

"Oh! Kutos dali!" -Sally habang nilalapit niya yung ulo niya sakin.

"Che!" -Ako.

"Sus. Pikon..."-Irish.

"Totoo kasi!!" -Sally.

"Tch. Bahala nga kayo jan." Nauna na ko pabalik sa Classroom...

Nang biglang may humila sakin papasok sa Classroom na katabi lang nung samin at niyakap ako.

"Bi-bitawan mo nga ako!" Pero hinigpitan lang niya ang pagkakayakap niya sakin. My heart started to beat like crazy. *dugeun* *dugeun* *dugeun*

"Please... Let me..." His voice's cracking. Umiiyak siya? (Paki-play! ^^ >>>)

"Voltaire..." Sabi ko.

"Let's stop this... I can't breathe..." Hindi na talaga ako makahinga dahil sa kaba ko. Kaya napaupo ako sa desk ng upuan na nasa likod ko.

"Do you like... him?" He hesitatingly asked.

"You've nothing to do with it." That slightly pinched my heart. Ba't ganon? Nakakainis na! Hindi ko maintindihan ang sarili kong nararamdaman. Naiiyak na ko pero I have to be strong.

"So, You like him." He said then let out a small laugh.

"Isipin mo na ang gusto mong isipin.. I'm going."

"I like you..." Napahinto ako sa pagtayo.

"No..." Sabi niya ulit. Tinignan ko siya.

"I.. love you." It almost killed me. Bakit mo sinasabi yan ngayon saken?! Gusto kong tumakbo, magpakalayo-layo! Yung malayo sa kanya. Pero something's pulling me back.

"I find it funny. *sad laugh* Narealize ko lang na mahal pala kita..." Tears started to drop from my eyes. Voltaire, please stop. Ayoko nang masaktan. Ngayon, sinasabi ng utak ko mahal na pa rin kita pero sabi naman ng puso ko, ang sakit-sakit na. Tama na.

"Nung iwanan kita... I lied... to myself..."

"Hindi pwede... You're dating someone now..."

"No. We're not dating..."

"Kaya pala nakita ko kayong magkasama.."

"It's not what you think."

"Eh, ano pala?"

"I'm sorry... for hurting you. But please, Just trust in me..." Lumapit siya hanggang sa magkadikit yung noo ko at dibdib niya. (Gets niyo ko? XD Nakaupo kasi si Yen sa desk ng upuan tapos nakatayo si Voltaire kaya yun! -Author)

"Give me one more chance..." Sabi niya. Tinignan ko lang siya. I can see it through his eyes. His sincerity.

He wiped my tears then he leaned closer and kissed me slowly and passionately...

---

Iknowryt? Maikli. Hahaha. Wala akong maisip eh! XD Pero my heart skipped a thousand beat habang sinusulat ko 'to. Mweheheheh. Babuuuuuuuuuuush! :))))