I'm still confused. I'm scared. I don't know. Gusto kong bigyan ng chance kami ni Arden. I want us to give it a try. I love Arden. At ayokong lokohin yung sarili ko kung hindi ko aaminin ito.
"Kylie.." May tumawag sakin, di pa man ako lumilingon ay alam kong si Ard iyon. So I faced him. "Yes Arden? Let's go. Baka malate tayo sa event ni Tito Jed." I said. Aalis kasi kami ngayon because it's his dad's birthday party.
"Kylie, why are you so cold?" He asked curiously. Di ako makasagot kaya nagkibit balikat lang ako. And he sigh. "Andrea, please. Pag usapan natin to. I told you..." Hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin nya. "Stop Arden. Please. Let's talk about that after the party. Not now." I said without looking at him. Hindi ko kasi sya matignan.
At andito na nga kami sa venue.
"Goodevening Miss Kylie and Sir Arden" One of the usherettes greeted us. "Goodevening" we both responded.
Nagkita kita na kami nila mommy at nila tito Jed.
"Happy birthday tito." I greeted him and as usual beso. Tito Jed is very kind. Napakabait nito. "Thanks ija." Nagstart na ang program. Mejo nabobored na ako. Si Arden kasi ay nasa table ng family niya. And ako naman ay nasa table ng family ko.
Nainip ako kaya nagpunta ako sa labas ng restaurant at nagpahangin at nag soundtrip nalang. Nakaupo ako ngayon sa bench at naka earphones. "I'd like to say gave it a try.." Almost is never enough kasi yung kanta at kinakanta ko narin. "Ano ba yan. Umpisa palang may gave it a try nanaman akonh naririnig." I murmured to myself. "Bigyan mo na kasi ko ng chance." Isang pamilyar na boses. Nilingon ko sya. It's Arden. "Hahaha. Arden, anjan ka pala. Nabored kasi ko kaya lumabas muna ko." I said. "Ah gano ba, parang nakakalunod kasi ung iniisip mo kanina. Napakalalim ata." Sambit nya. Ano sinasabi nito? Tss . "Ha? Kanina ka pa ba jan?" Nagtataka kong tanong. Nahuli pa ata ako netong nag iisip. Tsk. "Yeah. Sinundan kita agad nung lumabas ka. " he said. "Bat sumunod ka? Di kita tatakasan." I said. "I know. Kasi pag tumakas ka, tayo na. Hahaha" he said laughing. San nanggagaling ang ka-abnormalan nito?! Di ako naabisuhang mahangin ito. "Excuse me, ano ba sinasabi mo?!" I said. Irritated. "Oh. Sorry na Andrea. Joke lang naman e." Sambit nya. "Pwes di ako nakikipag biruan." I said and I walked out. Sinusundan nya ko. Binilisan ko lakad ko. Pero wala naabutan nya ko.
"Where are you going? I said I'm sorry. Sorry na. Please." He said. Naiinis ako. Nakakainis. Bat ba sya gumaganito?! "Arden, pwede ba? Naiinis kasi ako e." I said. "Mag usap tayo Andrea. I want a Deep Talk.." Sabi nya na para bang nag uutos.
"Okay. If that' s what you want." I said. Matapos na sana to. Nandito kami sa rooftop. He started talking and talking. At ako naman ay parang nakalutang lang. Hay ewan ko. "Kylie Andrea, I love you so much. Alam ko di ka naniniwala. But believe me. Malinis ang intensyon ko sayo. Gusto kita. Mahal kita." Sambit nya. Maniniwala ba ko? Kinikilig ako. He was so sincere. Alam kong totoo ito. Pero parang may pumipigil sakin. "I know. I believe you Ard. Pero something's inside me is afraid. I don't know kung ano pero parang may pumipigil sakin." I said. Inamin ko sakanya na takot ako.
"What's bothering you? Kung iniisip mo na lolokohi kita, no I wouldn't do that." He said. "Of course, you would'nt. But we can never can tell Ard. You know, I love you too. Yes. I love you. Pero para kasing hindi sapat yon para satin to have a relationship.." I said. I see him frown.
Kylie's POV:
I do believe in love. I fascinate love though. Pero ako kasi yung tipo ng babae na kahit fan ako ng "LOVE THINGY" na yan, hindi ko hinahayaang icontrol non ang bubay ko at doon nalang iikot ang mundo ko. Mahal ki kas yung sarili ko. Sobra. At alam ko rin kasi na kahit gaano ako ka-fascinated sa love ay mulat ako sa realidad na masasaktan at masasaktan ka din pag nagmahal ka. Kaya ayokong pumasok sa relasyon. Ayokong isisi sa taong iyon ang dahilan kung bat ako nasaktan. Gusto ko pag pinasok ko ito ay buo na ang loob ko at handa na ako sa lahat. Gusto ko na pag tumaya ako sa sugal na ito ay hindi ako masyadong mahihirapang tanggapin kung matatalo man ako dahil tanggap ko ito ng buong buo.
"Andrea, sabihin mo nga sakin ano bang kinatatakot mo?" Tanong nya. Hindi ko din alam. "Arden alam mo di ko maipaliwanag e." Sagot ko. "Di mo maipaliwanag o ayaw mo talagang ipaliwanag?" Mukang naiirita na sya. "Hindi ganon. Nahihirapan ako. Arden, hindi ako handa e. Mahal kita oo. Pero hindi pa sapat kasi di ako handa." Sambit ko at parang may kung anong nakatarak sa dibdib ko. I hate this deep talks of us. I really hate this.
Author's note: Hi everyone! Thanks for reading my story. I hope you like it. :) Please kindly vote and write a comment if you want. Thanks much!
