Berk yatak odasına bir girdi bir daha çıkamamıştı. Bende merak edip yanına gittim. -Bu ne? diye bağırdı bana. Ne oldu niye bağırdın? dediğimde telefonda ki resmi gösterdi. Şok olmuştum Oğuzhan böyle bir adam mıydı? Değildi ben biliyorum. -Sen nasıl kanabildin Defne söylesene söyle! diyerek iki kolumu çekiştirmeye başladı. Ağlıyordum ama Oğuzhan'ı suçlamıyordum. -Özür dilerim Berk. Nereden bilebilirdim dertleşmek istediğini söyledi. -Ya sen daha dün tanıdığın birisine nasıl gidersin? Kızım safsın sen işte saf. -Yeter! Berk beni affedene kadar geleceğim. Şimdi gidiyorum görüşürüz deyip evden çıktım. Taksiye binip evime geldim. Kapıyı açtığım an kendimi yatağa attım. Uzunca ağladıktan sonra en yakın arkadaşım olan Deniz'i eve çağırdım. Yaklaşık yarım saat sonra geldi. -Çok acelem var Defne en yakın arkadaşımsın diye geldim yoksa gelmezdim. -Tamam ya Berk'le küstük bu akşam ona gideceğim barışana kadar pes etmeyeceğim. -Tamam aynen böyle devam et ben kaçar deyip gitti. Akşam olmuştu en şık elbisemi giydim ve şık bir makyaj yaptım. Saçımı da topuz yaptıktan sonra evden çıktım. Bir taksiye binip Berk'in evine gittim ama içeriden sesler geliyordu. Kapıyı çaldım ve çok beklemeden açtı. -Merhaba dedim. -Merhaba. -Yanlış bir zamanda geldim sanırım. -Bayadır görmediğim arkadaşlar var özlemişler beni. Biraz yanlış bir zamanda geldin. Bir kız gelip Berk'e 'Hadi ama gelmiyor musun?' dedi. -Geldim, geldim dedi Berk. Kızda beni görünce 'Selam' dedi. -Merhaba dedim ama kalbim acıyordu. Tam o sırada Berk 'HOŞÇAKAL' diyerek kapıyı yüzüme kapattı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mutluluk Defnesi
RomanceHerkes mutlu olmak ister ben gibi Defne gibi. Bazı insanlar mutsuzluğa ağ açmıştır artık. Kaçacak yerleri kalmamıştır. Mutluluğu bulamayacak hale gelmişlerdir ama ben onları bu mutsuzluktan çıkarmaya geldim. Biliyorum, beni de zor günler bekliyordu...
