Berk'in 'HOŞÇAKAL' diyerek kapıyı yüzüme kapattığı an kendimi tutamamıştım, ağlıyordum. Arka kapıya doğru gidip kendimi göstermeden Berk'i aradım. -Niye aradın? -Arka bahçeye gelir misin Berk? -Tamam Defne geliyorum diyerek kapıyı kapattı. Birkaç dakika sonra geldi. -Ne var Defne? Aramızda ki her şey bitti anlıyor musun niye uzatıyorsun? -Hayır, bitemez Berk SENİ ÇOK SEVİYORUM anlıyor musun? diyerek bağırdım. Şşşt! Arkadaşlar duyacak. -Duysunlar hem sen neden bu kadar sıkıntı ettin ki bunu? -Bak Defne. Bende SENİ SEVİYORUM ama arkadaş olarak seviyorum sen her şeyi yanlış anladın. -Ne yani beni kullandın mı? Seni seviyorum diyordun bunların hepsi yalan mıydı? Şaka yapıyorsun değil mi? Berk doğruyu söyle lütfen. -Defne ben seni kardeşim olarak görüyordum zaten başka bir şey olarak değil. -Berk umarım pişman olmazsın diyerek oradan uzaklaştım. Hala inanamıyordum nasıl olabilirdi. Oğuzhan'ı arama kararına vardım. Oğuzhan'ı aradım ama 'aradığınız numaraya ulaşılamıyor' diyordu. Bende biraz yürüyerek kafa dağıtmak istedim. Bir banka oturdum düşünüyordum nasıl olabilirdi Berk'in söyledikleri doğru olamazdı madem beni kardeşi olarak görüyordu bende ona arkadaş olarak davranırım. Artık rahattım beni sahiplenen bir sevgilim yoktu derken 'Kayar mısın?' diye bir ses duydum o an Berk'le sıra için kavga etmemiz aklıma gelmişti. Sonradan kafam tak etti 'Kayar mısın?' diyen kişi Berk olabilir miydi? Kafamı kaldırdığım an Oğuzhan'ı gördüm. -Beni nasıl buldun? -Tesadüf diyelim. -Biliyor musun? Hayatımın en kötü gününü yaşıyorum şuanda. -Biliyorum çünkü ben de o partideydim. Sana söylediği sözleri duydum. -Çok kötüyüm. Şuan ağlamak istiyorum. -Ağla benim yanımda rahat olabilirsin diyerek bana sarıldı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mutluluk Defnesi
RomanceHerkes mutlu olmak ister ben gibi Defne gibi. Bazı insanlar mutsuzluğa ağ açmıştır artık. Kaçacak yerleri kalmamıştır. Mutluluğu bulamayacak hale gelmişlerdir ama ben onları bu mutsuzluktan çıkarmaya geldim. Biliyorum, beni de zor günler bekliyordu...
