Oğuzhan'da ki sıcaklık beni ona bağlıyordu. Tabi ki Berk'i hayatımdan kolay kolay silemeyeceğimi biliyordum bu yüzden Oğuzhan'la takılacaktım. Çünkü onunla olunca Berk'i unutuyordum ama sanki Oğuzhan'la sarılmamız Berk'le sarılmamızı hatırlatmıştı bana galiba ben Oğuzhan'dan hoşlanmaya başladım. Çünkü onunlar bir şey yapınca Berk'le anılarımız aklıma geliyor ve bu demek oluyor ki ben Oğuzhan'ı Berk'le eşit görüyorum. Gece geç saat olduğu için 'Mağlum, yarın okul var bu yüzden ben evime gideyim. -Tamam, o zaman ben seni bırakırım. -Sana zahmet olmasın şimdi. -Ne zahmeti canım her zaman. Yardıma ihtiyacın olunca beni arayabilirsin. -Ya beni mahcup ediyorsun teşekkür ederim diyerek onu yanağından öptüm. -Tamam, gidelim o zaman. -Tamam dedim ve arabanın oraya geldik. Arabaya bindikten sonra Oğuzhan radyoyu açtı ve yarım saat şarkı dinledik. Bizim evin oraya gelince Oğuzhan radyoyu kapadı ve 'Haberleşiriz' dedi bende 'Tamam, görüşürüz' deyip indim. Eve girene kadar Oğuzhan gitmedi. Eve girince kapıdan el sallayıp kapattım. Çok yorulmuştum, kendimi yatağa atınca direk uyuyakaldım. Sabah olmuştu. Uyanır uyanmaz duş alıp üstümü giyindim. Saçımı taradım ama kurutma gereği duymadım. Saçlarımı salıp mutfağa geçtim. Dolaptan birkaç meyve alıp atıştırdıktan sonra çantamı alıp evden çıktım. Otobüse binip okula geldim. Direk sınıfıma geçtim çünkü dersin başlamasına 5 dakika vardı. Arkalardan bir sıraya oturdum. Sınıfa göz gezdirirken Berk'i gördüm. Üstelik bir kız vardı yanında. Tam yanlarına gidecektim ki dün akşam Berk'in söyledikleri geldi aklıma. İşte o zaman vazgeçtim madem ben onun kardeşi gibiyim, kardeşi gibi davranırız o zaman. Berk'te beni görmüş olmalı ki bana dönüp 'Aa! Defne kardeşim de buradaymış' dedi. Bende ona yapmacık bir gülüş atarak cevabımı verdim. Hala inanamıyordum sanki hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu bu tür düşüncelere dalmışken kapının açılmasıyla kapıya baktım, hoca gelmişti. Tahtaya bir şeyle yazmaya başladı. Bende hocanın yazdıklarını yazıyordum ama aklım o kızla Berk'teydi. Telefonuma mesaj geldi, mesaja baktığımda Oğuzhan: Okul çıkışı okulun yanında ki kafede buluşalım mı? yazıyordu bende geri cevap olarak 'Olur' yazdım sonra da telefonu kapattım. Başımı kaldırdığımda herkes sınıftan çıkmış bir tek Berk'le ben kalmıştık. Ben bu manzaraya daha fazla dayanamayarak sınıfın kapısına doğru ilerledim tam çıkacaktım ki Berk kapıyı kapatıp beni kendine çekti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mutluluk Defnesi
RomanceHerkes mutlu olmak ister ben gibi Defne gibi. Bazı insanlar mutsuzluğa ağ açmıştır artık. Kaçacak yerleri kalmamıştır. Mutluluğu bulamayacak hale gelmişlerdir ama ben onları bu mutsuzluktan çıkarmaya geldim. Biliyorum, beni de zor günler bekliyordu...
