Mutluluk Defnesi

MUTLULUK DEFNESİ BÖLÜM 8

Uyandığımda Berk'in oturup televizyon izlediğini görünce çığlığı bastım. Berk'te hemen arkasını dönüp ağzıma elini koydu ve biraz bastırdı. -Eğer susarsan elimi çekerim dedi bende elinin yüzüme değmesine daha fazla dayanamayıp tamam dercesine kafamı salladım. Berk'te tamam yaptığımı görünce elini çekti. -Neden beni buraya getirdin? Hani beni bırakacaktın yalancı pislik söylesene? -Defne, nefes al. Öncelikle saf olan sensin. Sana daha önce demiştim seni bırakmayacağımı. Buna inanan da sensin. Seni kaçırıp benden uzak kalmanı engellemek istedim. -Ya sen hem suçlusun hem güçlüsün bir dakika ya kaçırılan benim ve suçlu ben oluyorum. Sen nasıl bir varlıksın ya? Defne senden uzak durmak istemiyorum. Bana bir öpücük verir misin? -Hayır, asla yapınca gördük neler olduğunu. Senden o kadar nefret ediyorum ki yanında durmaya zor sabrediyorum. -Benden neden bu kadar nefret ediyorsun? -Neden mi? Beni görür görmez sapık sapık davranmaya başladın, kendine gel! Sen var ya diğer kızlara da bu sapıklıklarını sergilemiştirsin. Tabi onlarda hemen kanmışlardır ama ben o kızlardan değilim bunu bil Berk. Şimdi söyle bakalım senle çarpıştığımız gün sınıfa giderken çantamdan resmim düşmüştü ama geri geldiğimde resmim yoktu sen mi aldın? Ayrıca telefon numaramı nereden buldun? -Evet, resmini ben aldım. Telefon numaranı da benim büyük bir çevrem vardır. Sağolsun onlar hemen buldu senin numaranı. -Ya Allah aşkına çok güzel bir şey yapıyormuşsun gibi davranma. -Ama sen de her şeye kızıyorsun Defne. -Sana artık dayanma gücüm kalmadı battıkça batıyorsun Berk şimdi ben gidiyorum ve peşimden gelmiyorsun dedim ve ayağa kalkıp ilerlemeye başladım. Tam o sırada Berk peşimden gelip elimi tuttu ve kendine çekti. -Bırak beni! Peşimden gelme daha çok lafım vardı ama Berk hiç beklemediğim bir anda beni öptü...