Altercation [M] ||Çeviri

8.Bölüm [M]

...

Jongin için iki gündür Kyungsoo'yu görememek oldukça garipti. Özellikle de birbirlerine okulda görüşeceklerini söyledikten sonra. Fazlasıyla endişelenmişti, çünkü Kyungsoo onun aramalarına yada mesajlarına cevap vermiyordu. O gün ise genç çocuk Kyngsoo'nun evini ziyaret etmeye karar vermişti. Ve dürüst olmak gerekirse, korkuyordu. Çünkü çocuğun babasının nasıl birisi olduğunu biliyordu ve kendini endişelenmekten alı koyamıyordu. Jongin bunu kendince inkar etmeye çalıştı ama Kyungsoo'nun anlamsız bir şekilde okuldan sonra yaralanması anlamsızdı. Kyungsoo'yu döven kendi babasıydı. Çetesi yada hiç yakın arkadaşı yoktu. Bütün şiddetin hepsini yapan babasıydı. Jongin içinde bir şeylerin kıvrılıp tepe taklak olduğunu hissetti ve eve yaklaştı. Kapıya vurmadan önce içine derince bir nefes çekti.

İlk başta evde kimse yokmuş gibi gözüküyordu ama sonradan ağır ve sert ayak sesleri duyuldu. Kapının açılmasıyla Jongin neredeyse yere düşüyordu. Gözleri büyük, gri saçlı adamın şişik gözleriyle buluştu. Sıradan ve kirli bir giyimi vardı ve Jongin kendisini bir kaç adım geri çekilmekten alı koyamamıştı çünkü adam fena halde alkol kokuyordu ve bu Jongin'e sanki kendi nefesi içki kokuyormuş gibi hissettirmişti.

''Ne istiyorsun?'' dedi adam.

''Ihmm...'' Jongin konuşmaya başladı. ''Do Kyungsoo'ya bakmıştım..''

''Yani?''

''Şey...evde mi?''

''O sikik artık bu evde değil' Bana bir bok söylemeden istediğini yapmaya kalkıştı ve bende eve geldiğinde onu siktir ettim. O zamandan beri yok.''

''Ne?!'' Jongin birden patladı. ''İki gün önce oğlunu dışarı mı attın? Ne tür bir ebeveyn böyle bir şey yapar?!''

''Yükten başka bir şey değildi ve sen başkalarının işine götünü sokmamalısın!'' Adamda bağırdı.

''O senin oğlun! Ve seni seviyor! Okula gidiyor ama senin bu şekilde yaşaman için bir işte çalışıyor! Ona minnettar olmalısın!'' Jongin bu sinirin nereden geldiğini bilmiyordu. Ama Kyungsoo'nun bu kadar kötü bir ebeveyne sahip olması ve iyi bir şekilde yaşayamaması onu sinirlendirmişti.

Adam hiçbir şey söylemedi ve kapıyı Jongin'in yüzüne kapattı. Belki de iyi olmuştu çünkü Jongin'in gitmek için en azından bir bahanesi olmuştu. O çevreden koşarak uzaklaştı ve Kyungsoo'yu aramaya başladı. Aynı zamanda annesi arayıp nerede olduğunu sormuştu, Jongin ise geç geleceğini ve muhtemelen bir arkadaşının evinde kalacağını söylemişti. Annesi tamam dediğinde Jongin annesinin onaylayıp onaylamamasını umursamadı çünkü zihni tamamen Kyungsoo ile doluydu.

Büyük olanı bulmak kolay olmamıştı. Okulun içini, kütüphaneyi, bazı ara sokakları ve en sonunda parka bakmıştı. Jongin en sonunda pes edip evinin yolunu tutuğunda metroda evsiz berdoşlar için çok küçük olan bir çocuk gördü. Çocuğa doğru yürüdü ve üstündeki yıpranmış olan eski püskü battaniyeyi çektiğinde Kyungsoo'nun şişmiş gözlerindeki korkmuş olan bakışlarıyla karşılaştı. Dudağı patlamıştı ve yaralardan teni gözükmüyordu. Kan güzel beyaz tenini lekelemişti ve Jongin iki günde nasıl bu hale gelebildiğini merak etti ama hiçbir şey söylemedi. Kısaca diğerine dikkat ve incinmiş bir şekilde baktı ve sordu;

''Neden beni aramadın?'' sesi bir fısıltı gibi çıkmıştı ve Kyungsoo onu tam duyamadığı için neredeyse cevap vermeyecekti. ''Eğer bilmeme izin verseydin seni alır ve evimize götürürdüm. Senin için çok endişelendim, bütün gece seni etrafta aradım..'' Jongin sinirli değildi, sesi sadece endişe ve duygu yüklüydü. Kyungsoo gözlerinin dolduğunu hissetti.

''Üzgünüm.'' büyük çocuk mırıldandı.

Jongin diğerini ayağa kaldırdı ve büyük olanın kolunu kendi omzuna dolayarak Kyungsoo'nun ağırlığının bir kısmını üstlendi. Metro ile Jongin'in evine geri dönerlerken Kyungsoo olanları anlattı. Eve gittiğinde babası uyuyordu ve Jongin ile mesajlaşana kadarda uyanmamıştı. Ama sonrasında uyandığında Kyungsoo'ya nereye gittiğini söylemediği için çok sinirliydi ve ona bağırmaya devam ederek dövmeye başlamıştı. En sonunda onu döverek kapının dışına attığında ise Kyungsoo gecenin karanlığında sokakta tek başına kalmıştı. Jongin'i rahatsız etmek istememişti bu yüzden onu aramamış, okula gitmemişti çünkü onun bez bebek gibi olduğu anları göstermek istememişti.