...ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ...

...ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΡΚΕΤΑ...

1 ΜΗΝΑ ΜΕΤΑ
Εχω μπει στον τέταρτο μήνα εγκυμοσύνης μου...μεσα μου νιωθω ενα πλασματακι γεμάτο αγαπη...ο γιατρός μου ειπε πως ειναι αγορακι...αλλα με εμένα με ενδιαφέρει να ειναι γερό και δυνατο...στην δουλειά συνεχιζω ακομα να πηγαίνω ειδικά τωρα χρειάζομαι τα χρήματα περισσότερο απο πριν...η Νίκη ειναι συνεχεια διπλα μου και με βοηθάει... ο Πέτρος αν και γνωρίζει για την εγκυμοσύνη μου ,συχνά με παιρνει να βγαινουμε και προσπαθεί να με πλησιάσει αλλα εγω δεν του εχω δώσει δικαίωμα...οσο για τον Ακη...δεν τον εχω ξανα δει ποτε...κάποια βραδιά βγαίνω στο μπαλκόνι ελπίζοντας πως θα τον δω απο κατω...αλλα Οχι πια ειναι ευτυχισμένος περιμένοντας το παιδι του...εμένα θα με εχει ξεχάσει πια...
-------
Β-"Δεν χωράω πια στα ρουχα μου"

Ν-"Ναι η αληθεια ειναι πως φαινεται αρκετα πια"

Την κουβέντα μας σταματάει ο κόσμος που μπαίνει στο μαγαζι και πρεπει να παω να παρω παραγγελία...η Νίκη ετοιμάζει τους καφεδες και τους πηγαίνω αμέσως...κάθομαι στην μπάρα και νιωθω ενα χερι να με ακουμπαει...γυρναω και βλεπω τον Πέτρο...

Β-"Πέτρο πως και απο εδω"

Τον αγκαλιάζω και καθεται διπλα μου...

Π-"Ηρθα να σε δω..πειράζει;"

Β-"Οχι βεβαια..Νίκη Φτιάξε εναν καφε για τον Πέτρο"

Π-"Τι ωρα σχολας"

Β-"Σε μιση ωρα"

Π-"Τι λες να πηγαίναμε για φαγητο"

Β-"Έλεγα να παω σε ενα μαγαζι να ψώνισω για τον μπέμπη"

Π-"Μπορω να έρθω μαζι σου αν θες"

Β-"Φυσικά"

Οταν ειχα πει στον Πέτρο για το μωρο στην αρχη εφνιαδιαστηκε...μετα ομως η απάντηση του ηταν πως αν θελήσω να ειμαι μαζι του θα αγαπάει τον μπέμπη σαν να ειναι δικο του παιδι...πήγα τις τελευταίες παραγγελίες μου,χαιρέτησαμε την Νίκη και φύγαμε απο το μαγαζι...μπηκαμε στο αυτοκινητο του και ξεκίνησε...

Π-"Ποτε θα σταματήσεις την δουλειά;"

Β-"Σκεφτομαι την αλλη βδομάδα"

Π-"Καλα θα κανεις"

Το ενδιαφέρον του με κανει να τον νιωθω πιο κοντά μου...αλλα ακομα δεν μπορω να τον δω ερωτικα...το μυαλο μου ειναι αλλού κολλημένο...παρκάρει το αυτοκινητο πανω στον κεντρικό δρομο με τα μαγαζια και κατεβαίνουμε...κοιτάμε τις βιτρίνες και και μπαίνουμε μεσα σε ενα μαγαζι...βλεπω διαφορα φορμάκια,καλτσακια και δεν βλεπω την ωρα να κρατήσω τον γιο μου αγκαλια...ο Πέτρος μου δειχνει κάποια πολυ ομορφα κομμάτια αλλα πανάκριβα για μενα...

-"Ηθελα να ρωτήσω αν υπαρχει αυτο το φορμακι σε ροζ..ε αγαπη μου όμορφο δεν ειναι;"

Αυτην την φωνη κάπου την ξερω.....

Silia Stefanou...