görünmez kızın gizli güncesi

BARIŞMAK

O kadar konuştum ve gitmem gerek dedi! böyle yaparak ne yapmaya çalışıyordu anlamıyordum ama sayesinde moralim bozulmuştu. hem özür diliyor hemde gidiyor HARİKA!

ağlamaya başlamıştım. niye onunla buluşmak istemiştim ki,hata bendeydi.

arkamı döndüm ve bahanın bana üzgün bakışlarıyla karşılaştım. eğer bahayı tanıyorsam beni buraya getirdiğine pişman olmuştu ve bütün gün pişman olduğundan bahsedecekti.

-Deniz iyimisin?

-sence?

-değilsin.

-e o zaman niye soruyorsun!?

-tamam kusura bakma sadece sordum. sakinleş biraz. istersen bir süre burda oturalım?

-olabilir. bana şu an hiç bir şey sorma,ben iyi olunca konuşuruz. sadece yanıma gel.

yanıma geldi ve beraber kumlara oturup sesizce durduk.düşündüm. acaba neden anneannem babamla görüşmememi istemişti?

kendi sorunları yüzünden beni harcamışlardı. artık o kadar önemli sorun neyse!? sorunların canı cehenneme!

acaba babam benimle iletişime geçmek için hiç çaba sarf etmişmiydi?

bence etmemişti eğer cidden çaba sarf etseydi mutlaka benimle iletşime geçerdi.

peki babam yerine annem hayatta olsaydı acaba hayatım nasıl olurdu? acaba annem şimdi yaşasaydı hala o fotoğraftaki kadar güzelliği kalırmıydı?

annemin uzun,dalgalı,sarı saçları varmış ve iri,mavi gözleri. her fotoğrafta gülüyordu acaba o kadar mutlu bir kadınmıymış yoksa sadece fotoğraflardamı gülüyordu? babamla birbirlerine çok mu aşıklardı?

anneannemin anlattığına göre birbirlerini çok seviyorlarmış. annem ile babam denizde tanışmışlar hatta o yüzden adım denizmiş. ne kadar saçma ama bir o kadarda güzel bir düşünce.

her neyse annem denizde yüzerken belini deniz anası çarpmış (zehirli olmayanlardan) ve dubaya çıkmış. belini kontrol ederken kendi kendine konuşmaya başlamış(aynı benim gibi.) "lanet deniz anası kos koca denizde çarpacak bir benimi buldun" diye konuşurken babam annemin yanına gitmiş ve "demekki zevki olan bir deniz anasıymış" annem bu söze sinirlenmiş "bu halimden yararlanmayamı çalışıyorsun sapık herif !" babam annemin bu haline gülmüş,annem daha çok sinirlenmiş "bana bak pis sapık se-" daha sözünü tamamlayamadan babam araya girmiş "zaten bakmamak elde değil güzel bayan. beni affedin ama adınız nedir acaba?" annem sinirden köpürmeye başlamış "hah oldu ya! sapık bir adam adımı soruyor çok hoş hep hayalini kurmuşumdur! manyakmısın be gitsene başka kızlara asıl yaralı olanlara değil!" "affedersiniz,izin verinde yaranıza bakayim." "yahu adam gitsene! istemiyorum senin yardımını falan!" babamda artık sinirlenmeye başlamış "allah allah! iyilikte yaramıyor arkadaş! bırakda yardım edeyim." annem bu kızgın çıkışın ardından dona kalmış ve yarasını kontrol etmesine izin vermiş o gün akşam buluşmuşlar ve yazı birlikte geçirmişer.

her yaz aynı iskelede buluşmuşlar ve 6 yıl sonra evlenmişler. çok seviyorlarmış birbirlerini.en azından anneannemin anlattığına göre. hiç bir zaman kavgaları şiddetli olmuyormuş ve ertesi gün barışıyorlarmış.

anneannem benim anneme çok benzediğimi ve huylarımın ona çektiğini söyler. kötü huylarımında babama çektiğini, anneannem işte.

her neyse asıl sorun şu an babama çok sinirliydim nasıl beni onca yıl babasız bırakmıştı!

-deniz? keşke seni babanın yanına getirmeseydim pişman oldum fazlasıyla. bu kadar üzüleceğini bilsem hiç getirmezdim.

bişey demeden bahanın beline sarıldım ve kafamı omzuna koydum.

şu son 1 aydır fazlasıyla yorulmuştum. üstümde fazla baskı vardı,ve birde yıldız.

konuşmaya ihtiyacım vardı,içimdekileri dökmeye ihtiyacım vardı.

ama onun yerine her şeyi içimde yaşıyordum ve bu beni daha agresif bir insan yapıyordu.

bunları düşününce bahaya daha sıkı sarıldım ve ne zamandır tutmaya çalıştığım göz yaşlarımı serbest bıraktım.

-deniz cidden dayanamıyorum artık ağlama yeter!

-bana bağırınca ağlamam kesilecekmi sence!

-hayır tabiki ama benide anla ağlamana dayanamıyorum üstelik benim yanımdayken. anlatmak istediklerin varsa hepsini anlat seni her zaman dinlerim.

-zaten bütün her şeyi biliyorsun sen benim yerimde olsan ne yapardın?

-ben ilk başta babamla barışırdım kafamda takılan her soruyu bir de ondan dinlerdim.

acaba cidden birde babamın ağzından dinlesem olayları nolurdu? kötü bir şey olmazdı her halde.

-tamam babamla barışıcam.