görünmez kızın gizli güncesi

ilk konuşma

merhaba arkadaşlar :) uzun süre yoktum çok özür dilerim ailevi ve bazı kişiler yüzünden çok yoğundum boşladım hikayemi tekrar özür dilerim ama artık söz veriyorum her hafta sonu yeni bölüm yayınlıyacağım :)  size iyi okumalaaarr :D sizleri seviyorum :)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

karşısında dona kalmıştım hala inanamıyordum.

babam...

onca yıl aradan sonra babamı görmüştüm. açıkçası hiç bir duygu hissetmiyordum şu an.

ne özlemiş gibiydim nede kızgın aslında sadece şaşırmıştım şaşırmaktan başka hiç bir duygu hissetmiyordum.

-kızım?

gözleri dolmuştu ve dudakları titriyordu. onu öyle görünce içimden bir parça kopmuş gibi hissettim ama emindim ki benim yıllarca çektiğim acının onda birini çekmemişti. bir kız için baba figürü önemlidir en başta kızlarının kahramanıdır babalar. kızlarını korur kollar onların birtaneleridir.  ama benim babam beni 18 yıl boyunca arayıp sormamıştı yaşadığı halde bir kez bile yanıma gelmemişti.

anneannemde beni yalanlarla büyütmüştü ailen öldü demişti. ben o kadar sene boyunca mutlu bir aile tablosu hayal etmiştim ama gerçekleşmemişti...

iyilğim için değildi eminim anneannem babama kızgın olduğu için,sırf kendi isteği olacak diye beni kullanmıştı. beni babamla görüştürmemişti fakat babamda benimle iletişime geçmemişti benim hiç bir suçum yokken ben zarar görmüştüm.

-baba?

-çok güzel bir genç kız olmuşsun deniz.

-teşekkürler. vay be onca sene geçiyor ve sen beni bir kere bile arama zahmetine bile girmiyorsun. tebrikler ya yılın pardon yılların en iyi babası!

-sencede biraz sert konuşmuyormusun kızım?

-davranışlarım doğal değilmi? sen beni yıllarca en çok ihtiyacım olduğum dönemlerde yanımda yoktun! benim babasız büyümeme izin verdin! baba dediğin arkanı korur kollar ama benim baba dediğim insan bir kere bile yanıma gelmedi bir kere bile bana sarılmadı sen benim yerimde olsan böyle bir adama baba dermiydin? hayır demezdin çünkü sen bana babalık yapmadın sen sokaktan yanımdan geçen bi inasandan farkın yok benim için birazda beni anla LÜTFEN!

bağırışlarımdan sonra babamın yanınada olan adamlar gitti.

-haklısın kızım ama...

-ne ama! bana kızım deme sadece biyolojik olarak senin kızınım malesef ki kanlarımız aynı ama şunu bil ki sen benim için bir anlam taşımıyorsun. taşıyamazsın da zaten! bu senin için büyük bir yük olur değilmi? sen ortalıkta benim bir kızım var diye dolaşamazsın utanırsın! bunca sene boyunca sakladığına göre! 

-deniz yapma lütfen.

-neyi yapma? gerçeklerimi söylemeyeyim?! yapma be artık kibarlıkta bir yere kadar sen beni hak etmiyorsun senin tek hak ettiğin şey acılar.

-ben seni yıllarca kontrol ettim seni korudum.

-yalan söylemeseydin keşke! beni annenannem korudu sen değil! 

karşımda ağlamaya başladı. peh! duygu sömürüsü! yıllarca ağlama şimdi ağla,yıllarca pişman olma şimdi pişman ol! tabii ya ne kadar hoş.

-ağlama! ben ağlamıyorsam sende ağlama! ben yıllarca her gece ağladım,her gece normal bir aile tablosu hayali kurdum. sen benim varlığımdan haberdarken bir kere bile kızım diye yanıma gelmedin. ben şu zamana kadar yanıma gelseydin babam der kabul ederdim seni ama senin gelmen gerekirdi benim değil! ben bütün herkese ailem öldü dedim senin yüzünden bende yalancı durumuna düştüm. benim iyiliğimi isteseydin yalancı dururmuna düşmeme izin vermezdin!

-haklısın kızım özür dilerim bensiz daha mutluysan çıkarım hayatından. amacım senin mutlu olman.

-amacın o olsaydı yanıma gelirdin çok zamanın vardı 18 yılın vardı.

-özür dilerim kızım. ben şu an gidiyorum ama bir ihtiyacın olursa bahaya söyle o seni bana getirir. biraz rahatla öyle konuşalım.

-tamam git.

bu kadar konuşmamdan sonra gitmek istedi vay be! sayın seyirciler işte karşınızda babam!