görünmez kızın gizli güncesi

SIR

Şaşkınlıkla eve bakmaya devam ederken baha sinirle küfürler ediyordu. Ben ise eve şok içinde bakıyordum. Bu evi nasıl bu hale getirdiler hala anlıyamıyorum! Camlarda yumurtalar,çatıda büyük taşlar ve kırılmış kiremit parçaları.

Evin krem rengi duvarlarına kırmızı boyayla “beni unuttunuz mu yoksa?” Yazıyordu.

Kim kimi unuttu? Bahaya hızlı bir şekilde döndüm. Dönmez olaydım baha yere eğilmiş bacaklarını kendine çekmiş, saçlarını çekerek kendi kendine bir şeyler söylüyordu ve ağlıyordu. Ağlıyordu!

Hemen bahanın yanına oturdum.

-baha bana bakarmısın. Baha?

-ben onun gelmişini geçmişini…(sansür :) )

-kimin? Baha kendine gelirmisin!

Birden durdu ve beni kendine çekerek sıkıca sarılmaya başladı. Kafasını boynuma gömüp ağlamaya devam etti.

-deniz beni hiçbir zaman bırakmıyıcağına söz verirmisin?

-nerden çıktı bu?

-sen soruma cevap ver!

-bırakmazdım.

-söz mü? Ben çok kötü bir şey yapmış bile olsam beni bırakmazsın değilmi?

-bırakmam. Seni kaybedemem ben. Ayrıca senin üzülmeni de istemem. O yüzden şimdi ağlamayı bırak ve bana bildiğin her şeyi anlat.

-kimle ilgili?

-bunu yapan kişiyle ilgili.

-bir gün her şeyi öğreniceksin. Ama beni bırakmıyıcağına söz verdin.

-seni bırakmamala ne ilgisi var?

-çok ilgisi var deniz.

-neyse artık bu kadar sinir yeter bize. Gel başka yere gidelim. Benim hala karnım aç.

Tebessüm etti ve beni kucağına alıp arabaya bindirdi. Bahanın birden bu duygu değişimlerini anlamıyordum. Çok garipti. Arabayı çalıştırdı ve dümdüz yolda gitmeye başladık.

En sonunda geldiğimizde çok kalabalık olmayan şirin bir açık hava restaurantına getirmişti. Ormanlık bir alana bakan masaya gittik ve oradaki yeşilliği izlemeye başladık. Orman görmeye alışıktım ama burası benim koştuğum ormandan daha farklıydı. Havası daha ferahtı. Ormanla olan bakışmam baha’nın kolumu dürtmesiyle sona erdi.

-deniz ikimize portakal suyu ve gözleme istedim senin için uygunmu?

-neyli söyledin gözlemeleri peki?

-patatesli.